başa ve sona müdahale edemiyoruz. baş ve son arasında kediler gibi mutlu yaşayabiliriz. ama biz kedilerden farklıyız. onlar yerlerinin değiştirileceğini bilmiyor ve o yüzden mutlular. biz yerimizin değişeceğini biliyoruz ve peki nasıl mutlu olacağız. yazımla bu soruyu sormak istemiştim. başına ve sonuna müdahale edemediğimiz bir zaman aralığında mutlu olabilmenin tılsımı nedir? sonlu bir aralıkta yaşama bilincinin sevimsizliğini hangi tılsımla aşacağız, o zaman aralığında karşılaşacağımız olumsuzluklardan korkmamayı mutsuz olmamayı hangi tılsımla elde edeceğiz? sayesinde hiçbir şeyden rahatsız olmayacağımız, onunla her şeyde güzellikler göreceğimiz bir tılsım var mıdır? daha başımızı yastığa koyunca uyuyacağımız rahatlığı hangi tılsımla kazanabiliriz. hangi tılsım bizi bulutların arasında yürüme hazzına ulaştırır. hangi tılsımla yokuşları düz yoldan zorluğu kolaylıktan zahmeti rahatlıktan daha çok severiz. hangi tılsımla umudumuzu hiç kaybetmeyiz. hangi tılsımdır ki onunla günlük yaşam içinde herhangi bir nedenle birisi bize kızdığında ona sadece gülücükler sunarız. hangi tılsımla saatteki akrebin sabrını kazanırız. hangi tılsımla yavaşlığına rağmen uzun mesafeler alan kaplumbağa gibi yollar aşarız.

yazıyı güncel halindeki soruyla bitirseydim daha iyi olurdu? bu soruyu eklememe neden olan değerli yorumunuz için teşekkür ediyorum.

Biz insanlar mutluluğu haz ve iyi’lik olarak görmekteyiz. Kimimiz sürekliliğini sağlamak için mücadele ettiği maddi hazlar ile kimimiz her an yenisini istediği fiziksel haz’lar ile kimimiz de iyi’ki dediğimiz, akışına bıraktığımız, etkisiz eleman rolüne büründüğümüz başımıza gelen güzellikleri görebilme çabası ile veya aktif olarak kötü olarak algıladığımızı yok ederek insanlığa iyilik yaptığımızı düşünüp mutluluğu yakaladığımızı sanırız .

İnsan anne karnına düştüğü an’dan itibaren maruz kaldığı her olayı alt bilincinde biriktirendir.İyi kötü algısı-ahlâk anlayışı, içinde bulunduğu aile, çevre, verilen eğitim, almayı tercih ettiği eğitim, iş, dostlar, eş, sevgili,yaşadığı şehir... gibi bir çok etkenle şekillenendir .İyi kötü algısı şekillenirken, ahlak anlayışı oluşurken ki bu da insanın tüm özgürlüğünü elinden alandır ; geçmiş ve gelecek etkisi olmayan süreçtir’e inandırıp insanı an’lık haz lara yönlendiren bir durumdur ki; en başta bahsettiğim haz şekillerinden birini tercih ederek yaşamamıza sebep olur.Mantıken sizin bahsettiğiniz insanları haz’ların kölesi yapan da bu dur, geçici mutluluk hormonu gibidir sürekli aranan, istenen, uygulanan.

Ben, mutluluğun içten geldiğine inananlardanım. Ne kadar yoğun ve yüksek doz olursa olsun tek başına haz yeterli değildir.Bencillikle karıştırılmamalı söyleyeceğim ancak ben mutluluğun sırrına, kendi içimden gelenden başka önüme konulmuş her kısıtlamaya kayıtsız kalarak sahip oldum. Hayatın bana getirdiği hiç bir şeye aldırış etmemeyi öğrendim. Dışımda dönen dolaplar, yapılmaya çalışılan kötülükler ve iyilikler, övgüler yermeler adı altında dedikodular, kayıplar ve kazanımlar,yoksulluk ve zenginlik, acı ve haz, utanç ve şeref gibi doğarken yaşamın getirdikleri ile oluşan yaşamımı ve bildiğim mutlak son ölümümü kocaman bir hiç olarak görüyorum ben.

Var’lığıma size bahsettiğim iki el üzerinde içimdeki çok sevdiğim Allah’a teslimiyet doğrultusunda yaşam ve ölümün çok üzerinde bakmayı tercih ediyorum. Aşk’a ve sevi’ye vurulan kısıtlamaları kabul etmiyor;hayran olabileceğim içimde bütünleşen her erdemli davranış biçimine mutlu oluyor; başıma ne gelirse gelsin ruhumdaki özgür bıraktığım sevi yi yok edemeyeceğini ve bunu paylaşmayı sürdüreceğimi biliyorum.

Mutluluk içten gelir değerli dost, aşk’ımıza sevdiğimize kırmızı bi ip’le bağlanmışız doğarken, O’na ulaşmak O seviyi hissetmek bile sürdürülebilir mutluluk kaynağıdır ; var olanı çıkarmak bilgeliğine kavuşmak ne eğitim, ne kültür , ne matematik ne fizik bilmekle olur. Ne de bu duruma dışarıdan müdahale mümkündür.Hatırlamamız gereken tek şey var lığımızı sevmemiz ; bedenen ve ruhen ait olduğumuzu bulup O nunla bir olduğumuzu kabul edip çok severek bu durumu kabullenmektir. Hayatın yan etkilerini göz de büyütmek biz lerin öz’ünü insanlığımızı kaybetmemize sebeptir çünkü...

İçimize müsaade zamanı belki de...Evrenin buna ihtiyacı var..

Bence sonuna bağladığınız cümle gereksiz olmuş Yazıdan ayrı duruyor çünkü ..tabii naçizane benim fikrim...

Mutlulukla 🌈🍀🙏❤

son yorumunuzu işaret eden bildirimi kaçırmışım. az önce okudum ve anladım. içten gelen mutlulukla çok teşekkür ediyorum.