İnsan yapabileceği şeyleri söylemeli, söylediği şeyleri de yapmalıdır. Ancak bu durumda çevremizdeki kimselere güven vermiş oluruz. Sözümüz senet sayılır. Bu az şey midir? Aksi halde bir toplumda güven ortamı oluşmaz. Herkes birbirinden şüphe eder hale gelir. Herkes birbirini yalancı, sahtekar olarak görmeye başlarsa iyilikler azalır, kötülükler yayılır.
Konuştuğumuz sözlerin içi boş olmamalıdır. Özdeyiş veya atasözlerini az sözle çok şeyler anlattıkları için severiz :”Baki kalan bu kubbede hoş bir sedadır. ” Sadi Şirazi’ye aittir. “Çok mal haramsız, çok laf yalansız olmaz. “ “Çok yemek, çok uyumak ve çok konuşmak kalbi karartır.” Bunlar da üzerinde düşünülmesi faydalı olabilecek hususlardır.
Demek ki konuştuğumuz her sözün doğruluğu gibi tutarlı olması elzemdir. Bunlara ilave olarak sözün faydalı olması da gereklidir. “Ya faydalı, hayırlı söz söyle, ya da sus” hadisi bize kılavuzluk etmelidir. Yerine göre söz bir sanat veya namus ya da güç olur.