Destek II

• 25 Haziran 2020 Perşembe 08:21:00

Tam 1 saat 46 dakika erken geldim randevuya . Neydi bu acelem? Galiba artık birilerine bişeyleri anlatıp kurtulmak istiyordum bu durumdan ya da kurtulacağımı düşünüyordum. Polikliniği bulmam biraz zor oldu. Hastanenin en arka köşesine koymuşlar . Neden bu kadar soyutlamışlar ki ? Biraz çekindim böyle olunca. Ya da rahatlamam mi gerekirdi? Gerçekten bilmiyorum ne düşüneceğimi. Şuan doktorun yanına girmeme 53 dakika var. Sahi ben niye dakikaları sayıyorum sıram gelince gircem işte. Sakin ol Müzeyyen niye stres yaptın bu kadar?

Doktoru günlerdir sosyal hesaplardan takip ediyorum . Nasıl bir insanla karşılaşacağımı kestirmek için. Bu onun işi ama olsun samimiyet istiyorum biraz. Nasıl olcak acaba , içerde ne kadar duracağım , nasıl başlayacağım söze? İkimizden başka biri olcak mı içerde?

İçeri girdim ama hiç düşündüğüm gibi olmadı. Evet adam tek başınaydı ama kapı açıktı ve kapıda bir sürü insan vardı . Nasıl konuşabilirdim ki bu şekilde?

"İlk defa mi psikiyatriye ya da böyle bir yere geliyorsun?" dedi. Evet, dedim . Neyden şikayetçi olduğumu sordu kısaca bahsettim. Konuşma terapisi verdi bana . Nedense çabuk sonuç verecek çözüm odaklı bişey istiyordum. Ve bunu çok ileri bir güne verdi. Hayal kırıklığı... Ordan çıktım ve bana verdiği kağıdı çöpe attım bir kaç adım ilerledikten sonra kağıdı çöpten geri aldım . Sonra kağıdı yırtıp da çöpe attım. Bir daha böyle bir yere gelmeyeceğim !

Galiba bu olayı fazla büyüttüm gözümde.