RENKSİZDİR İNSAN

• 13 Haziran 2020 Cumartesi 22:14:53

RENKSİZDİR İNSAN

Bir bir yakın değerlerimiz etrafımızdan uzaklaşıyor, umulmadık bir anda hayallerimiz kararıyor ve “haksızlıkları” yüreğimize tek tek gömüyoruz... Kelimeler, acı hüzünlerle kifayetsiz kalıyor. Hüzünler gözlerimizde kat kat artarken, içimizdeki tüm sevinçler yok olup gidiyor...

Mutluluk pınarları karanlık gölgelere teslim oluyor, gönüller yıkıntılarla per perişan oluyor. “Tozlu kefenlerle” bedenler gömülürken, zaman, ebedi vedalarla çarpışıyor. Derin acılar kemiklerde hissedilerek gitgide büyüyor ve yürek yakan ölümler bedenleri donduruyor.

“Renksizdir insan, toprakla çürüyüp yok oluyor!..”

“Zaman, bir ok gibi saplanıyor içimize doğru, ne sabır taşı katlanabiliyor ne de eyyûp.” Karanlıklara büründü ruhlarımız. Huzura, mutluluğa hasret kaldık! Uzak diyarlarda yaşayan kalpler var. Ihlamur ağaçlarıyla bezenmiş sevgiler, “başı umut, sonu umutsuz sevgilerle” kaybolan umudumuzu uzak diyarlarda ararken, kış dedik kara saplandık, yaz geldi yandık kavrulduk. Limanları mavisiz istedik, karayı deniz eyledik, döndük durduk yere, nara attık şen ile. Uzun yolda buluştuk, ağladık, sızladık. Ağlattık, hüzün taşıdık, yaşadık, yaşlandık, yarınlara miras bıraktık, sen neymişsin be hayat!..

Dağlarda çalı topladık, bedenlere can kattık. Ayrılık tüttü gitti, kavuşma yakınlaştı hüzün arttı. “Gelin dostlar gönül soframızda zemzem suyundan içelim.” Huzurla geçsin ömrümüz, şu arsız zamanın kahrını gizlemeden yürekçe yazalım, ne dersiniz?

Ben artık, perdeleri beyaz olan, bir hayat istiyorum desem; “hiç bir matem barındırmayan, huzura kucak açan, ruhların incinmediği, yüreklerin yıkılmadığı, saygının yitirilmediği, hoşgörünün var olduğu, insana kıymet verildiği, beyinlerin dürüstlüğe çalıştığı, sahte yüzlerin olmadığı, sözün namus düşünüldüğü, aydınlık bir dünya istesem,” eminim ki, beş köyünüz varsa, hepsinden beni kovardınız...

İsterim ki, “insanların kişiliğini kaybetmediği, onurun insana ait olduğu, saygının ve edebin eğitildiği, insanların haram yemediği, hırsızlıkların olmadığı, çiçeklerin mis koktuğu,” tertemiz umut dolu yarınlar istesem, denizleri kirli olmayan, havası huzur kokan, insanların birbirini sevdiği, bir dünya hayalini kursam, bunu çok mu görürdünüz bana?

Mehmet Öksüz