Bundan dokuz yada on yıl önceydi
İşim gereği çorumda bulunuyordum
O yıllarda
Kendi şahsi aracım yoktu, nereye gitsek
Belediye otobüsüyle gidip geliyoruz

Yine bir gün çarşıya gittik eşimle
Alışverişimizi yapıp şöyle biraz dolaştıktan sonra, belediye otobüsüne bindik bekliyoruz saatin dolmasını
Önümüzde ki koltukta bir bayan var, onun yanındada
Bir çocuk oturuyor
Derken otobüs haraket etti
Yalnız yer bulamayanlar ayakta gidiyor, bir sürü insan var ayakta giden

Eşimle fısıltı halinde konuşuyoruz
Ön koltukta oturan kadın yanındaki çocuğunu kucağına alsa da, ayaktaki bir kişi onun yanına otursa diye
Çocuğuna nasılsa ücret vermemiştir
Boş yere bir kişinin hakkını gasp ediyor diye için için söyleniyoruz

Biz böyle suizan yapıp dururken
Biraz sonra otobüsten inen kişilerden dolayı
O çocuğun, kadının çocuğu olmadığını görüyoruz
Bu kadarla kalsa iyi
Birde çocuğun engelli olduğunu görüyoruz

Öyle bir şok yaşıyoruz o an
Meğer biz hiç bir şeyin aslını, astarını bilmeden ön yargıyla konuşup suizan yapmışız
Eşimle göz göze gelip, mahçup bir çocuk gibi bakakaldık
Çok iyi bir şekilde, bir kez daha anladık ki
Hiç bir şey göründüğü gibi değilmiş
Ön yargılarla hareket etmek, yanlış sonuçlar doğuruyormuş
Mümin suizan dan uzak durur
Dolayısıyla da, gıybet etmemiş olur
İşin aslı göründüğünden
Çok farklı olabilir