KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BİLİR MİSİN?
Zamanın zulmünden geçer serin saatler,dakikalar ömre meydan okur durmadan. Her gün yepyeni bir benle çıkıyorum aynanın karşısına.Aynalar her gün yepyeni bir benle tanışıyor. Değişimin tatlı telâşlarını hissediyorum kalbimde.Sımsıcak çehrelerle adım atıyorum sokağa. Yaşadığım sıkıntılar, kalp ağrılarım, sızlayan yaralarım...Yaşamama engel değil bütün bunlar.Ve hem ben,kendimin eksiğiyim.Eksildikçe aczine boyun eğen kalem düşkünü,fukara bir harfim. Biliyorum cümlelerin acıya yoldaş,sakin derviş boyutunu.Çöle akıtıp dilimi,sessiz rüzgarlarla uğurluyorum kendimi.
YORUMLAR
Yazı "meftunu meçhul" yatırlara benziyor. Okurken manevi bir haz çepeçevre sarıyor insanı. Medfunmu çok mübarek yoksa ziyaretçimi tertemiz bir imana sahip o da bilinmiyor haliyle.Neyse bir çaput da ben bağlamış olayım.
Ellerinize sağlık. Muğlak cümlelerin akla yüklediği " Düşün zira insan düşündükçe kemal bulur" Dediğini sanıyorum.
kendi özümüze dokunmak kalemin yüceliğinden geçer. hele hele kendimizi cesurca
objektif eleştirmek ne güzel vasıftır.
