Kafamız karışık epeydir.
Şöyle bir kaç bin yıldır karışık aslında. Ama şu sıralar kendimizde değiliz gibi.
Sanayi devriminden önce de insanlar hesapsızca kurguladıkları icatlarla ve başlarına epey dert açmamışlar mıydı?... Ya sonra; 86’daki Çernobil nükleer felaketi. Fukuşima... Her çığır açan hayalimizde nedense bir sürü açmaz var. Buna rağmen, durmadan, bıkıp usanmadan deniyoruz... Sınırsız hayallerimizi gerçek kılmak için dirsek çürütüyoruz, kafa patlatıyoruz. Hayallerin ucu bucağı yok. Çünkü sonsuzluğa inanıyoruz. Her gece uykumuzda başka bir evrene gidip toparlıyor gibiyiz kesemize bu hayalleri. Uyanınca; derme çatma da olsa kuruyoruz hayaldekinin yapısını. Ama hepimiz aynı evrene gitmiyoruz o çok belli. Bazı evrenler hala bizim için fazlaca fantastik...
Ne zamandı hatırlamıyorum; yine vardır bir yirmi yılı, altını ıslatan bebek icat etti biri. başlka bir kötücül icat olan plasikten bir bebek ürettiler. Ağzından biberonla su veriyordun, su bebeğin altında bir delikten akıveriyordu. Kız çocuklarına annelik öğretmesi planlanmış aptal bir oyuncaktı. Çocuklarının su içince çişinin geleceğini bilmemesi mümkün değildi. Bebeklerin altını bezlemek işi de çocuk işi bir iş değildi. Bir çocuğun başka bir çocuğun altını aldığını tasavvur edin bir... Bebeğe zarar verme ihtimalini, hijyenik sakıncalarını, muhtemel pedogojik problemleri... Neyse. İlk çıktığında epey de pahalıya satılan bu bebeklerden her fikirsiz ve fazlaca meraklı bir çok anne aldı. Koltukların, kıyafetlerin ıslanmasına, devamlı kuş kadar biberona su doldurma derdine katlanılamadı. Bebekler bir kenara atıldı. Ama satılmaya devam etti. Sonra konuşanı ve yemek talep edeni çıktı. Acıklı acıklı şarkı söyleyeni... Bitmedi insansı bebeklerin eklentileri...
Geçen günlerde teknolojik makine savaşlarının aktörlerinden biri olan Japonlar, bir robot ürettiklerini duyurdular. Spor yapan ve terleyen bir robot! Sistem aynı; robotun tankına su koyuyorlar. Ultra zeki ve insansı robotumuz mekik çekiyor, koşup, oynuyor ve terliyor. Yani teknolojik bir işeyen bebek... Plastikten üretilen atasından çok daha güvenliksiz ve başka bir çok tekinsiz kapının anahtarı...
Ah, tabii ki küçümsemiyorum. Tu kaka da çekmiyorum teknolojik evrime. Aslolan ilerlemektir, biliyorum. Farkındayım; bu insansı robotlar yakında bizimle işe gidecek, tutulan espiriler yapacak ve belki partner olacaklar birilerine. Vatandaş olacaklar, bizden fazla oy hakları olacak. Yönetilmekten yönetmeye geçecekler bir süre sonra. Şu kadarcık geçmişle insanları kandırmayı ve yönlendirmeyi becerebildiklerini gördük. Olanlar olacak. Umarım olmaz...
İnsanoğlu, bir gün altını ıslatan bebeklerden ne umduğunu bulabilecek mi bilmiyorum... Yüksek teknolojili işeyen bebeklerimizin kakalarını yapanlarını da ürettikten sonra vaz mı geçeceğiz acaba dünyanın çivisi çıkmadan?.. İçimden bir ses, ’gen’imizde sorun var diyor usulundan.
Kafamız karışık epeydir. Üretirken de, tüketirken de ayarsız dünyalılar...
Kesin şu ki; biz hala ne istediğimizi bilmiyoruz.
Ama sorunlu hayaller üretiyoruz. Sebebi belirsiz... Ya genlerden, ya da şu paralel evrenlerden...

Haziran 2020