KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 963 Okunma
- 2 Yorum
- 1 Beğeni
Babam ve ben
Babamın emeği okyanus kokardı...
Babam evin çatısını sevgiyle örmüștü, annemin şefkatli elleri tutmuștu ayakta yuvamızı...
Babamla birbirimize içimizi açamadık hiç, O, kısa konuşurdu üzmemek içindi belki de. Ben onu gözlerindeki bulutlardan okurdum acaba bilir miydi bunu, eğilince boynum kederine bir bardak suyu uzatırken buluştuğumda mavi gözlerindeki hüzünle.
Babam, dediğimde içimde alevlenen yangın topraktan mı, sudan mı, havadan mı, ne zaman cemre düşecek aramızdaki mesafelere.
Emeğin kokusunu babamdan alırdım, soğutmadım ekmeğimi böldüm soframa koydum, aşktı paylaştım.
Babam da böyle yapardı dedim, oturup ağladım sonra babam da böyle severdi dedim sonra yine ağladım. Bir mavinin buğulanıp taşmasını bir tek o’nun gözlerinde gördüm, sonra denizleri özledim, kaldırıp başımı gökyüzüne baktım, babam dünyaya mavi bakardı, diye diye ağladım ve boğuldum...
Beni babamın ayakları altına gömsünler, mavinin gölgesindeki huzura, o mavi okyanusa...
-babamın ayakları altındaki o cennet benim!-
sude nur haylazca
YORUMLAR
Babam ve ben 19 yaşında kaybettim babamı ve daha yaşanacak zamanları sarıp omzuna giden kaderimin peşinden ağladım, unuttum belki de acıyı hissetmeyi ancak hala sızlayan bir yer var içimde baba derken bile. Ellerinize sağlık .güzel günler dilerim.
