Bugün yine sen vardın aklımda. Hergün olduğu gibi.. öyle geçti günüm. Yine seni aradım. Varlığını özledim, istedim. Simsiyah bir duygu, simsiyah bir gün.
Aşk bende karanlığı çağrıştırıyor. Orada huzurlu, orada güvendeyim.
Konuştuk bugün biraz. Sırlarımızı. Belki aşmaya çalıştık bahçe duvarlarını. Ormana yol almak, beraber. Ama sadece bir beklentiydi. Biz hiç gidemedik o ormana.
Garip ki sıkılmadım hala. O kadar güzelsin ki, vazgeçmiyorum hiçbir zaman. Vazgeçemiyorum belki.. sen bir bağımlılık olabilir misin?
Gök her zamanki gibi sonsuzdu, güneş parlamış, kızıla dönmüştü. Farklı bir şey yoktu. Herşey bana iyiliği anlatırken, niçin ben gülemiyorum. Gülümsüyorum ama.. Buruk bir gülümseme lakin, yetmiyor, teselli etmiyor. Hep üzülüyorum, hastalıklı biri oldum çıktım artık. Aştı tahammül sınırlarımı.
Gel diyebilirim ki sen asla gelmeyeceksin. Ben ise asla seni sevdiğimi ifade dahi edemeyeceğim.
Hazin, kasvetli, ruh karartıcı. Mutlu olmanın başka bir yolu yok mu ki? Bastırmaz mı, unutturmaz mı?
İşe girmeliyim, bir tek o sarıyor bu yarayı. Sevdiğim, istediğim şeyi yapıyorum o zaman. Ama sen olsan daha güzel olur. Seni düşünürüm, seni severim. Çıkarsın ilelebet kalbimden.
Kurtları hatırlıyorum her seni sevdiğimde. Ben bir kurdum sanırım. Aydan seni dileyen...