Bu kadar aciz ve çaresiz olduğumuzu bilmemize rağmen sıradan bir hayatı yaşıyor olduğumuzu bile bile halen hiçbir şeyi umursamadan ve düşünmeden yaşamaya devam ediyoruz. Unutmuşuz en başta kendimizi yanımızda olanları bile.. Uzakları düşünmez olmuşuz nasılsa artık çoğumuz için anı olmaktan da öte gibi uzaklar.. Oysa bir rüzgarla yok olup gidiyor her şey bir afetle yok oluyoruz. Bir sele boyun eğerken, bir depremi yaşarken, tanık olduklarımız ve yaşadıklarımızdan ders almayı hala öğrenemedik. Ne yazık ki öğrenememişiz de hala körüz görmemekte ısrarcıyız. Halbuki her şey ayan beyan ortada olmasına rağmen neden kendi gerçeklerimizi reddetmekte ısrar ederiz ki neden? Hayatın bu kadar acımasız olduğunu söylerken bile elde ettiğimiz rahatlığın tamamıyla bir aldatmacadan ibaret olduğunu düşünerek kendimizi aldatmayı daha münasip görürüz çünkü suçlanması gereken hayattır bize göre.. Ancak işin aslına bakıldığında hayatı ve onu çekilmez hale getiren, ondan şikayet eden bizleriz. Biz insanlar her çaresizliğimize bir suçlu arar ve buluruz da bulması hiç de zor değil. Hiç kimseyi bulamazsan hayat der geçersin işlem tamam, suçlu bulundu. Fakat sorunlar ortada duruyor ve çözülmedikçe şikayetlerin devamı sürüp gelecektir.. İyi ya ne yapmalıyız diye düşünelim o zaman ve tüm gerçeklerle yüzleşelim hiçbirinin üstlerini örtmeden boşaltalım içimizde olanları, aklımızı kurcalayanları ne varsa.. Başkalarının söylemlerine değil kendi düşüncelerimize ne kadar değer verdiğimizi, bilimden, ilimden uzak olan söylemleri, gerçekleri yansıtmayan rivayetleri kendimizce düşünelim. Eminim ki çoğumuz soruların cevaplarını net olarak göreceğiz ve aslında aklın insana neler yaptırabileceğini de görmüş olacağız. Farklılıklarımıza rağmen bizi biz yapan dini ve milli değerlerimiz var bayramlarımız var ve bizleri bir araya getiren mübarek aylarımız var birlikte yaşadığımız ortak olduğumuz koskoca bir tarihimiz var.. Hepsinde bir araya gelebiliyorsak bizi ayrı tutan ne olabilir ki? İşte insan aklı burada devreye girerek sağlam bir analiz yapabilmeli ki sağlıklı düşünüp sağlam kararlar verebilsin. Aksi halde söylemden öteye gitmeyen bu yaşam tarzına devam edilip gidilir. Bilinmelidir ki gerçekler herkes için ihtiyaçtır ışık gibi önünü aydınlatmaz sadece her bir yanı aydınlatır.bizler her zaman insan olmanın vermiş olduğu bilinçle doğru olanın yanında yanlışın karşısında olmalıyız ama akılla ve hayatın gerçeklerini hiç unutmadan. Bir depremle yerle bir olunurken, şiddetli bir yağmurda çaresizlik yaşarken, çığ düştüğünde ellerimiz bağlı kalırken, bir salgına bütün dünya teslim olurken, günlerdir evlerimize kapanarak yaşarken.. Düşünün nasıl bir çaresizliğin içinde olduğumuzu biz değil, tüm dünyanın da acizliğini ve çaresizliğini görüyoruz işte tüm bunlara rağmen hala bencillikten ve kibirden kurtulamıyorsanız ve varlığınızın gücünün aslında bir hiç olduğunu anlamıyorsanız gerçeklerle yüzleşmeye cesaret edemezsiniz. Hiçbir şeyi kavrayamazsınız.
İnsanın bu kadar çaresiz kaldığı anlarda yaptıklarına bakmak gerekir birileri suçlamayı hayata yüklerken hala anlamak istememek gibi bir saplantıda oldukları gibi birileri de sadece bu ve benzeri anlarda birden ilahi bir sığınmaya gerek duyarlar
Soralım kendimize: "İnsan olmak gerçekte nedir?"

Mehmet DEMİR
03.06.2020 AN"KARA"