DÜŞ_ÜNCE

• 1 Haziran 2020 Pazartesi 03:25:31

İtiraf edeyim önceden benimde aynı hataya düşmüşlüğüm var.
Nedeni ise toplu/m psikoljisi...
Herkes ilk kelimeyi annesinde öğrenir ve "anne" der
Bunu çeşitli şekillerde söyler "anu"der "abu "der "anuş "der.
Artık kulağına gelen şive ve dil bilgisine göre öğrenir...
Bu kişinin ilk şartlanmasıdır...
Zorunlu şartlanma...
Biraz büyür ilk önce hurafeler öğretilir..
"öyle yapma çarpılırsın" "böyle yapma yamulursun"
***

Bir süre çocuk düşünmeye başlar.
Sorgulama zamanına gelir..
İşte burada "baskı" başlar..
İlk söylenen söz "seni öcüye veririm"...
Çocuğun beynine somut olmayan bir varlık yerleşmiştir.
Anneden babadan korkmaz öcü’den koktuğu kadar..
İçinde büyütür / beyninin kıvrımlarına işlenmiştir "dediğini yapmazsam beni öcü yiyecek "korkusu...
Bir çok çocuk bilinçsizce böyle yetişir ve ortaya bilinçaltında "korku "olan bireyler yetişir.
Bu korkuya bir de kılavuz gerekir..
O da "din"dir..
Öyle ya bir kere beyin ""korku" sorgulamaya programlıdır...
Her adımında ayrı bir "korku" salgılanır...
***

Severken bile sorgular.,
Bunu bir tek "aşk" yıkar o da gelip geçicidir.,
Boş durmaz "korku salıcılar" dünya oluştuğundan beri böyledir.
"Büyük balık küçük balığı yutar"...
İyide kimin küçük kimin büyük olduğu yetkisini kimden almıştır "üstün insanlar".
Üstün (!) insanlar dedim çünkü bazı kendini seçilmiş gösteren uyanıklar yüzyıllar önce kurdukları bu "korku "düzeninini başımıza sarmışlardır.
Özgür düşünce burada devreye girer...
"Abi bırak bu masalları bana somut bir şey söyle"...
İşte budur sorgulayan insan...
Sen hem hurafe dinleyeceksin/ inanamaya şartlandırılmış beyninle itaat edeceksin...
Bu cehaletinle bilimi / ilimi sorgulayacaksın...
Dinlerin yaptığı budur,: İnsanları uyutup salıncağa koyup kendi ninnileri ile uyutmak...
Din afyondur diye boşuna dememişler.
Ancak uyuşturucu müptelalığı kandan bulaşmaz..
Bu yüzden moralim biraz düzgün
Öyle ki beynini çalıştırmayı başaran bir birey babasının dedesinin karanlığına gömülmez...
Aydınlığa çıkmayı bilir...
Bilim ömürdür/ yaşamaktır/ hayattır.
Bize "özgürlük" verir..
Masal dinlemek güzeldir ancak masal dünyasında yaşamak ruhsal açıdan büyük tehlikedir.
Bize annelerimiz babalarımız masal kahramanlarının gerçek olmadığını öğrettiler
O yüzden saplanıp kalmadık yalanlara
İnanmadık hurafelere
Belki de bizleri o yüzden din ile kandıramadılar..
İnsan düş_ünce düşünüyor...
Gülce Şeren/
1 Haziran / 2020