SEVMEK İNCİNMEKTİR

• 31 Mayıs 2020 Pazar 14:28:44

Uzun zaman oldu yazmayalı...Belki de başka acıların içinde kendi acımızı unuttuk.Yazmak iyi geliyor ve insan kendini bilmenin farkındalılığı ile bir yerden devam etmek istiyor...Zamanla alışmam dediğimiz her şeye gün gelir alışmış olarak geri döneriz.Kalp bu,her şeye alışır...Geçmiş bazen geçmemiş gibi hafızalarımız da olsa da şimdiye odaklanmanın huzurunu yaşıyoruz.O kimsesiz,daracık yüreğimiz başkalarına evren olduğundan beri büyüdük sanırım..Büyüdükçe olgunlaştık mı dersiniz...Acılar olgunlaştırır be azizim.Zamanla olgunlaşırız.
Bazen hiç olmak için gidersin kaybolursun...Kendini kendi içinde kaybedersin.Hiç olmanın verdiği huzuru biraz da olsa tatmak istersin.İstiyorum ki beni yok saysınlar öyle bir saysınlar ki onlar saydıkça ben var olayım...Sezai Karakoç’un ;"Seni yok sayacaklar,sen daha çok var olacaksın..." dediği yerdeyim..
İnsan bazen kendine kördür...Göremez kendini belki de yüzleşmek istemez.Aslında önemli olan farkındalıktır. Kendimiz de görmediğimiz kaybolduğumuz yanlarımızın,başkaları tarafından görülüp,muhasebeye açık hale getirmek gerekir.Kaybetmeye çalıştığımız yanlarımızı açığa çıkarmak ve tamir etmek büyük olgunluktur.İnsan büyümeye ve gelişmeye her zaman açık olmalı diye düşünüyorum.Başkasının bizim görmediğimiz o kör olduğumuz yanımızı çıkarmasına zaman zaman inciniyoruz,kırılıyoruz.Sevmek incinmeyi göze almak değil midir? Kaybedeceğini bile bile bağlanmak, incinmeyi göze almak değil midir? Sevmek incinmektir azizim...Mum alevinde eriyen pervane bilir,çünkü sevmişti.Sevgi her şeyin ilacıymış zamanla anladık...Aslında yaşadığımız buhranlar o eksiklikten kaynaklı...
Kişi kendinin psikoloğu olmalıyı hala savunuyorum...Kendini bilen insanlar daha çabuk iğleşir ve olgunlaşır...Zamanla acı duyduğumuz şeylerde kazandığımız olgunluk yolumuza ışık olur...İnsan kendi nefsini tamir etmeden başkasının nefsini tamir edemiyormuş.Bunu anlamanın ve anlatmanın verdiği huzuru yaşayan mutlaka vardır.Bazen yetinmek gerek...
Nurten GÜÇLÜ (31.05.2020)