KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 833 Okunma
- 0 Yorum
- 1 Beğeni
DARMADAĞIN ETTİN BENİ
DARMADAĞIN ETTİN BENİ
Kızgınlık zamanla geçer, yerini sevgi alır demiştim aklımca. “Aynaların karşısında titreyen binlerce sevgi dilli bedenler varken, ben rüzgârı hiç esmemiş sevgiye dokunup, içime sıkıntılar biriktirip, yakmışım içimdeki duyguları.”
“Her anımı, aşkın alevi sarmışken, her nefes alışımda, ahım oldun sen!”
Hiç açılmamış yaralara çağrışımlar yaparak, “kirpiğimin ucunu gizli gizli geceler boyu” ıslattın. Sevgini gerçek sanıp, seni yüreğime komşu ettim, fakat, her hücremi dondurdun, tümden darmadağın ettin beni!
Giden her anda seni düşündüm. Yıllanmış şarabın, senli tadında kayboldum. Yokluğunda, ağzımın tadı bozuldu, benliğim incindi, yüreğimle kahroldum, kül oldum ben. “Bir sigara dumanında alevlendim”, beni karanlıklara gömdün!
Sen yokken, evim mezara dönüştü, her şey anlamını yitirdi, çiçekler soldu, papatyalar ağladı, gün aymadı, güneş bile hiç ısıtmadı bedenimi! Her şey buz gibi soğuk. İncinmiş gururumla kalbî darlıklar yaşadım! Ağladım, sızladım ve ben tümden kayboldum. Sesim kesildi, hiçbir şey duyamaz hale geldim! Gözlerim görmez, kapımı açamaz oldum!
“Ben, her tan vakti, senli, benli duâlarda buluştum, bilesin.”
Sensizlik içinde, karanlığı giyindim, seni bulmak için çarşı pazar dolaştım, ama ben yine de seni bulamadım.
Ben de artık, köhne zamanlarda kaybolmuştum. Coşan rengarenk sevişmelerden uzak, titrek zeminlerin ıssız köşelerinde, sahte yuvaların derinliklerinde kaybolmuş gibiydim.
Hey sen! “Yokluğumda, bana tutunarak bastığın, ıslak zeminlere alıştın mı?”
“Biliyorsun, masalın bittiği yerde, sevgimiz yüreğimize sığmaz oldu!”
Tüm zamanlarım, geçmişim, kan kustu gölgene. Sen, hançeri sapladın kaderime! Bırakıp, gittin beni! Çığlıklarıma aldırmadın, dinlemedin beni! Hep bildiğini yaptın. Gönlün ne istediyse onu yaşadın!
Kahretsin ki, hiç sormadın! Bu insan bensiz kaybolur mu diye? Hiç üzülür diye düşünmedin mi? Gerçekten hiç sevmedin mi beni? “Kızgın alevlerin içinde bıraktığın enkazla, sahiden mutlu musun?”
Şimdi yüksek tepeli yollardan, yeşilin arasından, sesini evrene haykırdım, duydun mu beni?
“Sana verdiğim değerin ne olduğunu asla bilemedin!” Tüm duygularımı yerden yere vurdun, geceleri gölgene bile sayıklandım durdum. “Oysa, tek suçum, seni ölümüne sevmekti!”
“Sevmenin ne kadar değerli olduğunu, öğrenmeyi beceremedin!”
“İçimde, senin sevgin baş kaldırmış, varlığın ömrüme, ömür katmışken, değmez insanlar için, vefasızca yaktın, gittin beni!”
Bensiz bir hayatta, artık nefes alma, gün aymasın senin için, güneş doğmasın, attığın her adım sana hüznü serpsin!
Şimdi! Çok uzağımda ol! Benim ahım boğazında düğümlensin! “Bensizlik sana ebedi armağan olsun.”
Mehmet Öksüz
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.
