Merhaba Bedri Komutanım;
Babalar gününü beklemeden içinizden geldiği için içinizden geldiği bir günde paylaşmanız da babanızın sözleri kadar değerli ve anlamlı bir davranış. Bir güne sığmayacak kadar büyük çünkü onlara duyduğumuz sevgi ve özlem.


Babam dört yaşındayken kaybetmiş babasını baba sevgisini hiç tadamadan yoksulluk içinde büyümüş. Bizleri bileğinin gücüyle çalışarak büyüttü, hayata hazırladı ve kimseye muhtaç etmedi çok şükür. Aza kanaati öğretti bize ve kimseden bir şey istemeyin varsa sizde olanı paylaşın dedi hep. Babamdan öğrendiğim ve hayatıma uyguladığım öğütlerinden en faydasını gördüğümdür bu öğretisi.
Şükür, babam hayatta ve her davranışıyla bizlere örnek olmaya devam ediyor.

Yaşayan babalara uzun sağlıklı ömürler diliyorum siz de dahilsiniz buna, aramızdan ayrılmış olanlara rahmet ve huzurlu bir sonsuz uyku diliyorum. Mekanları cennet olsun inşallah.

Sizi kelimeler vasıtasıyla da olsa tanımış olmanın memnuniyeti ile kaleminizi, baba yüreğinizi kutluyor, bize aktardıklarınız için teşekkür ediyor, saygı ve selamlarımı bırakıyorum.

bu hayatta kolay olan bir şey yok, yaş ilerledikçe daha iyi anlıyor insan..
en zor olanı da ata ana olmak galiba, güzel iyi yiğit çocuklar yetiştirmek..
sizlere ne mutlu..
bedri abim kaleminize sağlık.
saygı ve huzurla

Edebiyat defterinin
Bu yönünü çok seviyorum ben.
Gerçek anlamda bizde derin izler bırakan,
Vefa borcumuzun olduğu,
Mutlaka zamana yenilmemesi gereken yüzleri hep buluşturuyor değerli bir kitleyle.
İyi ki de bırakmadınız babalar gününe.
Çünkü ben sevmiyorum koca bir dünyayı
Bir güne sığdırmayı.
Babanız çok şanslı ki
Verdiği her bir şeyi
Ne güzel taşımışsınız bu güne değin.
Biz insanlar zaten hep dinleriz de,
Bazen kulak ardı edip
Hayatlarımızı çarkın yönüne doğru
Kafamız nasıl eserse öyle döndürmez miyiz?
Mühim olan kalbi,ruhu temiz tutup
Sevgi ile yaşamak.
Zaman yok olduğunda,yani bizim için zaman kavramı önemsiz olduğunda
Bize kalacak tek şey;sevgi ve ruh temizliği.
Gerisi toprak,öte beri bir mineral kırıntısı.
Ayrıca sözler gerçekten bir kenara yazılacak kadar kıymetli.
Kaleminize,yüreğinize sağlık
Babanız ışıklar içinde uyusun.
Sevgiyle.

"Nasihat; zamanında taze yenmemiş bir ekmeği, başkasına bayat yedirme denemesidir.” Özdemir Asaf

Kanımıza deli derlerdi ya; tam da o donemler hangimiz "babam da ne biliyor ya"demedik ki!

Bizim dönemlerimizde korku eğitimi var dı, şimdilerde yerini sevgi aldı.

Çekinirdik biz atamızdan...şimdiki nesil hiç tınlamıyor

Gerci eğitimciler daha iyi bilir
ama
bir babanin elinde sevgi, diğerinde korku olmalı.

Değerli ve anlamlı satırlardı bedri bey

Tebriklerim
Selam ve saygi ile.

Ah o koca çınarlar, er geç göçüyorlar işte.
Saygı ve selamlarımla

Baba olmak her yiğidin harcı değil, baba gibi baba olmak. Allah rahmet etsin, iz bırakmış yaşamınız da ve bu yazınızla kendisin yad ettiniz. Kaleminize sağlık

.

Mavii KeLeBeK tarafından 5/31/2020 2:24:20 AM zamanında düzenlenmiştir.

Ataların sözleri hiç bitmez benim babamla pek bir anın yok beni tanıyanlar bilirler babasız yetiştim 20 yıl sonrada ona kavuşunca azrail aldı o yüzden ona ait kulağımı dolduran pek bir söz yok ama benim bir anne annem vardi nur içinde yatsın okadar güzel şeyler soylerdiki bazen güler bazende durur düşünürdüm cahil diye nitelendirilen okumayı yazmayı bile komşu kadınından bir çuval pirinç karşılığında öğrenen bir kadından böyle söyler ben o dönemler çoğunu anlamasamda şimdi çok iyi anlıyorum derdiki

Kızım dünya asansör gibidir ne indim diye üzül nede ciktim diye sevin

Gurkun çocuğunu guzun sayarlar

Kavga seyirciye hoş gelirmiş

Yetim hırsızlığa gitmiş gün geceden doğmuş

Ve daha niceleri sizin ve yazının sayesinde onu birkere daha andım

Babanızın da mekanı cennet olsun ışıklar içinde uyutsun güzel bir yazı idi saygılar sunuyorum

Sevgili Bedri Ağabeyim;

Demek ki her birimiz baba yada anne denilen yaşların çok üstüne gelmiş, babalarımızı andıkça içimiz sızlıyor.

Geçen sene nevruz bayramında kaybettim babamı. Yaklaşık 15 yıl mesanesi alınmış olarak ürostomi torbası ile yaşadı. İlk ameliyatı 9 saat sürmüş, ameliyatının iyileşme sürecinde de bir çok rahatsızlıkları ortaya çıkmış kırk kiloya kadar düşmüştü. Artık ölümü beklerken Allah ona yeniden can vermiş 2019 yılı 21 mart ayına kadar yaşamıştı.

Babamın rahatsızlığını soranlara espirili bir dil ile "azrail bana senin daha onbeş senen var. ne acele ediyorsun deyip kapıdan çevirdi. derdi. Sanki ölüm gününü ve yaşayacağı süreyi kendi tayin etmişti. O ağır hastalıktan sonra tam onbeş yıl ürostomi torbası ile yaşadı. ve beklediği sürenin sonunda sessiz sedasız kimseyi üzmeden bir hafta içinde ahirete intikal etti. Babaların bilgeliği ve mucizesi çok. Anmak ağlamak için yeter sebep.

Allah rahmetini babalarımızdan esirgemesin. Nur içinde yatsınlar.

Sevgilerimle.

15 - 16 yaşlarımdayken ( bizim akşam yemeği sohbetlerimiz uzun sürerdi ) babam bana Fransız devrimini ve dünya siyasetine etkisini anlatırdı, sonra da Ekim devrimini...

Ailecek eğlence zamanlarımızda bana poker ve briç oynamayı öğretirdi. "Bu desteyle her oyun oynanır, insanlar da birbirini en çok buna göre tanır." derdi...

Beydeba'yı okuldaki öğretmenimden önce babamdan öğrenmiştim, Kanuni'nin şair olduğunu da...

Babam, ilkokul mezunu, esnaf, dernek başkanı, futbolcu, sosyal çevresi çok geniş, az ve öz konuşan, çok güzel bakan bir ADAMDI. Bir insan gözleriyle duygularını bu kadar mı güzel anlatır? Babam, anlatırdı!..

Babaannem, çok sessiz, asil, kibar bir hanımefendiydi. Bir bardak suyu bile. "Afedersiniz, bir bardak su alabilir miyim?" diyerek isteyen, kimseden talebi, beklentisi olmayan biriydi.

Tabiri caizse herkesin önünde sırayla selama durduğu babam, evden çıkarkan mutlaka babaannemin elini öper: "Anacığım bir şey istiyor musun benden?" diye sorar, eve geldiği gibi hemen yanına gider: "Anneciğim, günün nasıl geçti?" diye sorardı.

Adımızı yüksek sesle söylemeyen, annemle büyük aşk yaşayan, korku değil de saygı üzerine kurduğu otoritesinin dozunu da çok iyi ayarlayan CANIM BABAM!... Sonzsuzluğa giden bütün babalar gibi.... mekanın cennet olsun!...

İnsanın köklerini bilmesi, onlarla böyle de olsa bağ kurması çok güzel. Vesile olduğunuz için çok teşekkür ederim Bedri Bey...

Babanızın yattığı yer nur olsun.

Saygılarımla.

Ruhu şad olsun...

İnsan'ın olduğu yerde herşey olurmuş.
Bu 50 yıl önce de böyleymiş 150 yıl önce de
ve daha öncesinde de
İnsan varoldukça da bu senfoni bitmez

Atalarımız anamız babamız filozof gibi/ymiş. Öngörülü'lermiş.

Keşke onları daha dikkatle dinleyip hayata geçirebilsek ama işte hayat duyarak görerek değil yaşayarak öğreniliyor

ve adı tecrübe oluyor
o da' ' yenilen kazıkların bileşkesi' oluyor

😊 'hayat kısa
kuşlar uçuyor'

Bedrican günaydın😊

Onlar bizim baş tacımızdır her zaman, unutmak ne mümkün. Hani Fatih Kısaparmağın şarkısında ki gibiydiler aynen. ''Bu adam benim babam koca yürekli adam.'' bizim için gerçekten koca yüreklilerdi... Hep sözleri, konuştukları kulaklarımıza küpe zaten. Yaşadıkları, hayat tecrübeleri tabi ki bizden fazlaydı... Ne diyelim Allah ahirete göçmüş bütün babalarımıza rahmeti ile muamele etsin, hayattakileri de uzun ömürler versin... Hüzünlüydü Abi selam ve saygılar...

biz dinlemedik
bizimkiler dedinlemeyecek be bedri abi

Sanırım herkes karakterine göre hayatını yaşıyor ama babamızdan aldıklarımız her zaman bir yerlerde duruyor. Yeri zamanı geldiğinde kullanıyoruz. Kullanacağız. Atalarımızın /Büyüklerimizin bize göstereceği her zaman yol vardır. Onlardan gözümüzü, kulağımızı ayırmamamız gerekir.

Allah rahmet eylesin babanıza.

Çok güzel yazıydı komutanım. Yüreğinize sağlık.

Saygılarımla...

Dedeler, babalar, kısacası atalar hep tecrübeleriyle bize ışık olmuştur.
Ama biz bazen onlar bir şey söylemediği halde, söylemek istediğimiz şeyleri onların sırtına vurup zikzak çizer onlara mal ederek söyleriz.


Atalarına rahmet, ne güzel şeyler demiş Bedri ağabey.
Hele de;

"Herkese sır verilmez. Bekle, dene, yinede sırrını verme demezdi de:
Soğanın zarını yeme, sırrını karına bile deme derdi."

"Güvendiğin köklü dediğin dostluklar, bir gün hiç sebepsiz bitebilir demezdi de:
Bazen uzun yollar kısa, kısa yollar uzun olur derdi."

"Herkese hemen güvenme demezdi de:
Elinde her hıyar gördüğüne, bir avuç tuzla koşma derdi." Bunlara bayıldım.

Benim babamın söylediği çok net şeyler de olmadı değil
Mesela;

Adam, adam gibi adam olmalı derdi
Adam yaşının adamı olmalı derdi
Adam olan adamın tek yüzü olmalı derdi

Dedikleri sığmaz tabii buraya.

Güne gelesice bir yazı.
Kutladım Bedri abimi...

Babam bir fesleğendi, dokundukça mis kokardı. Şimdi yine fesleğen toprağından mis kokan.

Ağlattın ben komutanım

Sevgileriml

Her birey kendine ait ve ait olanı ruhuna yaşaya yaşaya öğreniyor.Belki de en doğrusu bu ama karakteristik özellikler ne tecrübe ne tavsiye ile şekillenen ..Benim için öyle oldu kızlarım için de öyle olacağına eminim .

Çocukların gözlerinin içindekini görüp yemek istemediği yemeği yedirmek , istemediği oyunu oynatmak , olmak istemediğini oldurmak vs yapmak zorunda hissetmezsek eğer; anne/baba olmak çok zor değil bence.Sonsuz sevgimle vicdan sahibi yapabilirsem kendi adıma bu işi başardım diye düşünüyorum.Ve bence herşeyin önünde babanız bunu size vermeyi başarmış ki o deyimlerde olanı kullanmayıp her insanda olması gereken ve tükenmeyen vicdana -insanlığa sahipsiniz bu dünya düzeninde ...

Nurlar içinde uyusun dilerim .

Saygılarımla

"6 YAŞINDA :Babam herşeyi biliyor.

10 YAŞINDA :Babam çok şey biliyor.

15 YAŞINDA :Ben de babam kadar biliyorum.

20 YAŞINDA :Babamın da pek fazla birşey bildiği söylenemez.

30 YAŞINDA :Bir kere de babamın fikrini sorsam fena olmayacak.

40 YAŞINDA :Ne de olsa babam bazı şeyleri biliyor.

50 YAŞINDA :Babam herşeyi biliyor.

60 YAŞINDA :Ahh ! Keşke babam hayatta olsaydı da kendisine danışabilseydim..."

Ortaokulda, Türkçe öğretmenim bir derste bu anekdotu paylaşmıştı. Ta o zaman bile o kadar etkilemişti ki beni, konuya ilişkin her ortamda aklıma ilk gelen şeydi. Ve 52 yıllık hayatım boyunca, belki yüzlerce kere tecrübe ettim bunu.

Hayat okulu dediğimiz yaşam tecrübesi, zeki insanların elinde eşsiz ansiklopedilere dönüşüyor. Ve ne mutlu böyle bir babanın genini taşımak.

Allah gani gani rahmet eylesin.

Bir insan, anne babasının istediği kişi olmaz elbette. Herkesin kendi karakteri ve kişiliği kendine hastır. Ancak maya!.. Maya ve öğütler, duyulan saygı ile birlikte bilinç altına ikinci bir kişilik gibi kazınmıştır adeta.

Hazır sayfayı zapt etmiş, yazıyı bu kadar uzatmışken bir de babama yazdığım şiirimi paylaşmak istedim, müsaadenle ağabeyim.

Sayfanın manevi babası olarak, yazınızdaki deyimler kulağımıza küpe olacak elbette.
Allah senin ömrünü sağlıklı, huzurlu ve bol eylesin.
Saygı ve hürmetle ellerinden öpüyorum.

BABA

Daima doğruluk öğüdü verdin
Onuncu köyden de kovuldum baba
Hani sabrın sonu selamet derdin
Sabırla hüsrana boğuldum baba

Zamansız giderek üzdün ya beni
Giderken şöyle bir süzdün ya beni
Hep umut ipine dizdin ya beni
Koptu ip, toz gibi dağıldım baba

Çok sevgi ürettim ben yiyemedim
Sevda hırkasını hiç giyemedim
Var iken kimseye yok diyemedim
Her yüze gülene sağıldım baba

Kimi korkak dedi, kimi kör, bana
Bilmezler, söz verdim yaşarken sana
Bir kere uyup ta ben deli kana
Coşmadım, hep ığıl, ığıldım baba

Rakip sağlamadım elle yarışıp
Dosta ağlamadım küsüp, barışıp
Akıp, çağlamadım sele karışıp
Tarlada biriken çağıldım baba

Talihim gülmedi, perişan halim
Ben iyi olsam da insanlar zalim
Onca yıl savaştım bitti mecalim
Mum gibi dibime yığıldım baba

Allah rahmet eylesin babaniza ve cümle geçmişlerimize bazen bazı babalar varliğinda yeri olmayan yokluğunda yeri dolmayandir işte böyle babalar için zaman farklı akar gece farklı karanlık olur güneş farklı doğar aslında anlatması en az yaşamak kadar zor saygilarimla