Kalem Şairi: Belli bir öğretimden geçmiş olan, aruz ya da hece ölçülerinde şiir yazabilen şairlerdir. Kentlerde yaşayan âşıklara da kalem şairi denir. Kalem şairleri üzerinde dil, anlatım, konu bakımından divan şiirinin de türlü etkileri görülebilir. Onların şiirleri arasında koşma, varsağı, destan gibi özgün halk yazını türleri yanında az da olsa aruzla divan, müstezat, gazel gibi ürünler de yer alır.

Ayrıca, bu şairlerin ürünlerindeki biçem diğer halk şairlerinden farklıdır. Âşık edebiyatının bu yolda yapıt veren temsilcilerinden kimileri şunlardır; Âşık Ömer, Gevheri, Dertli, Erzurumlu Emrah, Bayburtlu zihni…

Dünden bugüne ünlü ya da ünsüz çok sayıda kalem şairi vardır. Kalem Şairi: Şiirlerini kalem ve kâğıt üzerine yazan belli bir eğitimden geçmiş sanatçılardır.
*
Halk Şairi: sistemli bir öğretim görmemiş, usta-çırak ilişkisi ile yetişen şairlerdir. Halk şairlerinin şiirleri halk şiirinin bütün özelliklerini yansıtır. Şiirlerini irticalen (doğaçlama) ve saz eşliğinde sözlü olarak söylerler. Karacaoğlan, Âşık Veysel, vb…


Kalem Şairi ile Halk Şairi Arasındakiler Fark ve Benzerlikler:

Halk Şairi, elinde sazıyla şiirler söyler. Doğaçlama (irticalen) söz söyleyebilir. Konuşma dilini kullanılır. Halk şairi genel olarak edebî sanatları kullanmaz. Geçmiştekiler okuma yazma bilmezler. Usta-çırak ilişkisi içinde yetişirler. Köy ya da kırsal kesimde yaşarlar. Heceyle yazarlar. Âşık edebiyatı geleneğinden beslenirler.

Kalem Şairi, Kalem şairi masa başında elinde kalemiyle şiirler yazar. Doğaçlama söz söylemezler. Kalem şairi şiir dilini kullanır. Şiirini daha gösterişli kılmak için edebî sanatlara ve imgelere sıklıkla başvurabilir. Geçmiş yıllarda yaşayanlar, medrese eğitim almışlardır. Genellikle kent hayatını benimserler. Çoğunlukla hece, kimileri de aruzla yazarlar. Halk ve Divan Edebiyatı geleneğini de kullanırlar.

Turizm ve Külttür Bakanlığınca yönetmeliğine uygun olarak bunlara tanıtım kartı verilmektedir. ( aregem.kulturturizm.gov.tr)