Şiir Kokuyor Olmalıydın Yokluğumda

• 24 Mayıs 2020 Pazar 18:50:05

Şiir Kokuyor Olmalıydın Yokluğumda
.
Şiir kokuyor olmalıydın yokluğumda...
Ya şiirlerini okurdun,
Ya da ben şiirlerimi sana.
’Tenine yazdığım şiirler’, Silinmezlerdi,ben olmasam da .
. Soruyorsun şimdi bana... Başka tenlere de yazılır mı şiir? Yazdın mı diye soruyor gözlerin! ........................................................ Gözlerimi kaçırıyorum , Keder bakan gözlerinden… Sitem bakan gözbebeklerinden... Günlerce kirpiklerinde biriktirdiğin yağmurları görmezden geliyorken, Ve temize çıkarmaya çalışırken sözcüklerim, Beni bana .beni sana . O masaldaki pinokyoyum işte ! Kaçıp, saklanmak istiyorum masalıma. İnsan olmakta gözüm yoktu ki benim . Şiiri sevmek istemedim ki . Ağacımın kökünde varmış, Ustamın ellerine bulaşmış, aşk... Anlayacağın hamurumda saklıymış aşka aşıklığım... Maşuklarımın sayısını nereden bilebilirdim söyle . Doğmadan önce! Doğurmadan önce..Yazmadan önce! Sen, beni suçlamadan önce .... Yine soruyorsun? Kaç tene yazılır şiir? İnan, ben de bilmiyorum Utanıyorum şairliğimden ... Aşklarımla, adını koymadığım tüm tutkularımla, sana fazladan az geleceğimi, azdan biraz fazla geleceğimi anlıyorum aniden… Adını nedense koyamıyorum .. Ne şiirlerin,nNe de sana duyduğum hasretin!

Şiir kokan seni
yeniden koklayamıyorum...
Şiir yazılır mı? Şiir olunur mu yoksa?
Şiirimdin benim .....
Gözbebeklerine ilk kez dokunduğumda anlamıştım Seni doğuracağımı, sana doğacağımı… Sende öleceğimi, Tenini bana emanet edeceğini ve şiirlerimin tenine yazılacağını ! Biliyordum!

’Bilmem’ yine gülümsetiyor her zamanki gibi... Bilmemeyi ne çok özlüyorum,oysa kimse bilmiyor.... Kimsesizliğime sarılmayı istiyorum o an, kendimi senin denizine atmak, senin gökyüzünde kaybolmak istiyorum. Sadece suya yazılan bir isim olmayı dilerken ruhum, nafile dileklerimin hepsi gözüm göre göre... Sıraya dizilmiş bekliyorlar, sıranın kendilerine gelmesini... İkimizin olan o uçurumun kenarında..... Yıldızları, dalgaları,martıları izliyorlar... Gözlerini kaçırıyorlar gözlerimden, Biliyorlar, gözlerimin artık sensiz olduğunu... Uçurumun benim gözlerim olduğunu biliyorlar..

Şimdi küsmüşsün bana, Gökyüzünden vazgeçtiğin söyleniyor... Kirletmişsin güya yıldızları! Öyle söylüyormuşsun kendine... Ben, ayda tutuldum. Yıldızda yandım. Gökyüzünden vazgeçemezdim senin gibi, Gökyüzüne emanet etmiştim sesimin çığlıklarını, çünkü! Martılar her daim neden yorgun sanıyorsun ki!

Yıldızlar kayardı bazen, Toplardım, saçlarına takardım kördüğüm aşklarımın, Şiirlerimi öperdim, tenlerinden.... Gökteki yıldızlar, kirlendiklerinin farkında bile değiller, senin gözünde yani.... Benim incim, senin incin sanıyorlar kendilerini halâ …Gökyüzünün prensesi zannediyorlar kendilerini İçim acıyor! Bir yalana da bu kadar uzun süre inanılmazdı ki! Ağlatmam, ağlatamam onları, Bu karanlık gecede. Bana yol gösteren, ayı ve yıldızları, yarıyolda bırakamam.

Küskün kalbini anlamaya çalışıyorum. Gözlerin hala aşk bakıyor öte yandan. Nereden bilirdim, elime gökten düşen bir yıldız olduğunu,olacağını.. Sanma ki ellerim güçlü! Sanma,sözlerim büyülü . Son sözümü söyleyeceğim Ve son şiirimin son dizesini "Yazacağım tenine", İzninle .Yıldız olamayacaksın belki,yeniden..


Seni ancak denize teslim edebilirim.... Emanet edebilirim,denizlere.... İnanmayacak mısın? Deniz yıldızlarına bin! Benim yerime... Gözlerinden akan yaşları görmeyeyeyim diye sahte bir gülücük kondur yüzüne. Kendi tenine yaz lütfen, beni affettiğini…Ben çıkarıp attım tenimi. Dalgalara bıraktım....

Vazgeçemeyeceğim yolculuklara çıkacağım. Eğer bir gün beni beklemeye kalkarsan, Ben,gizli saklı olacağım, Şiirlerin satırlarında. Ama adına aşk dediğim tutkularımla. Affet artık beni! Asılı bir dizesin şimdi boynumda, Kimsenin göremediği kokusuz.. Koynumda.... Sadece tenim dokunuyorken tenine... Ellerim çoktan unuttuğunda beni, cesaretsiz de kalsalar ... Her yutkunduğumda anımsatacaksın kendini!

Azıksız, aşksız, Ardımda bıraktıklarımı unutmaya çalışırken, o vazgeçilmez yolculuklarda. Ay ve yıldızlar yol göstermeye çalışacaklar her zamanki gibi.... Ve sonra dayanamayıp, sesleneceğim sana!
Unut artık!
Unut!
Çıkarıp atmadan boynuma dizili şu incileri.. Unut artık beni!
Deniz kabuklarını düşüneceğim,
Dalgakıranları, deniz atlarını ,deniz fenerlerini...
Ve bir gün ben de bir inci olacağım inan...
Bir şiirin boynuna dizili ! 16-ocak-2010-Sinop sitare