Ruhunuza Sala Okuyun

• 15 Mayıs 2020 Cuma 08:11:46

*Bazen bir hisse bin nasihatten hayırlıdır*...

Bugün etrafımıza baktığımızda kendini dünyaya teslim etmiş yaratılış gayesini unutmuş bir insanlık görüyoruz.

Hayatın gayesi gününü gün edip zamanı çarçur etmek dünya malı biriktirmek midir ?
Ölüm aslında bir diriliş midir?

İnsan bir çok şeyi,arar bulur ama kendini bulamaz...
Söz konusu dünyalıklar olduğunda her şeye yetişir ama kendine yetişemez...

Niçin yaratıldığını bilmeyenler , öğrenmek için çaba sarfetmeyenler tıpkı karanlık bir gecede görmeyen gözlerle yürüyenler gibidir.

İbnu’l Kayyim Medaricu’s Salikin kitabında der ki ;
"Kalpte bir perişanlık vardır. Onu ancak Allah’a dost olmak yok eder.

Onda hüzün vardır, onu ancak Allah’ı tanıma sevinci ve her işinde doğru olmak giderir.

İçinde huzursuzluk vardır, onu ancak Rabbe yönelme ve kendini bütünüyle O’na vermek giderir.

İçinde hasret ateşleri vardır.Onları ancak Allah’ın emir ve yasağına, kaza ve kaderine razı olmak Allah’a kavuşuncaya kadar kaza ve kadere sabretmek söndürür.

Kalpte yoksulluk ve ihtiyaç vardır. Onu ancak Mevla’ya yönelme ve samimiyetle teslim olmak giderir.

Aksi halde dünya ve içindekilerin harcanmasıyla bunların giderilmesi mümkün değildir.Nefis gerçek anlamda ancak ve ancak salih bir kul olmakla rahatlar.Salih bir kul olup, salih ameller işlediğinde insan nefiste ahirette rahat edecektir.

Yıllar önce köyün birinde bir imam görevlendirilmişti.Gençti ve yeni evliydi.Gayretli ve çalışkandı. İnsanları namazla buluşturmak için çaba sarfeden, samimi bir insandı.
Fakat ne kadar çabalasa da köyün erkeklerini camiye, namaza çekmeyi başaramamıştı.Belki de yazın yoğun dönemi olduğu için Cuma haricinde insanlar camiye gitmiyordu.
Kapı kapı dolaştı, olmadı. İşlerinde yardımcı olmayı teklif etti, olmadı. Namazın hikmetlerinden bahsetti, yine
olmadı.

Bir sabah köy, salâ sesiyle uyandı. Herkes merakla birbirine kimin öldüğünü soruyor, ama kimse bilmiyordu.Tarlaya, bağa, bahçeye gitmeye hazırlanan köylü, soluğu camide aldı. Herkes imamın salayı bitirip çıkmasını bekliyordu.
Nihayet imam gözüktü. Biri atıldı hemen:

-"Hoca! Kim öldü Allah aşkına. Kimsenin haberi yok, ismini de söylemedin..."
O zamana kadar cemaati kapıda görmeyen imam öfkeyle bağırdı.

-"Kim olacak? Sizin ruhunuz ölmüş, onun için okudum salayı.Şayet ölmemiş olsaydı, dört aydır buradayım, sabah namazına bir tek Allah’ın kulu gelip te saf durmadı.Ruhunuza fatiha okuyun, ruhunuza!"

Herkes utanarak dağıldı. Köy halkı bu olaydan çok etkilendi.Sabah namazına ve diğer vakit namazına devam edenler yavaş yavaş coğaldı. (Said Demirtaş/Namazı Yaşayanlar)