İÇİMDEKİ SEN

• 9 Mayıs 2020 Cumartesi 01:26:04

Benden olan ama bana hiç uğramamış birini arıyorum şimdilerde. İnsanın en yakını onun en uzağı da olabiliyormuş meğer. Yaşadıkça öğrendiğim daha ne kadar acı tecrübe olur bilmiyorum. Aşık olduğum, yandığım, uğruna büyük mücadeleler verdiğim adamı arıyorum...
Her sabah işe giderken uykulu gözlerimle yarım yamalak yüzüme kondurduğu öpücükle uyandığım adamı arıyorum...ben istedim diye unuttuğu çikolatayı almak için kilometrelerce öteye giden adamı...ona kızıp kırıldığımda elinden birler yemediğimde elindekini kendi de yemeyip kenara bırakan adamı...kahvaltın sofrasında müzik açıp beni nedensiz dansa kaldıran adamı arıyorum...sebepsiz kahkahalar attığımız, tüm sokakta sesimizin yankılandığı, eve giden son otobüsü kaçırmak üzereyken ıslık çaldığım ve otobüse yetiştirdiğim o nişanlımı özlüyorum...hiç sevmediği halde sırf ben seviyorum diye iş çıkışı 2saat boyunca benimle Yanyana sempozyum dinleyen o gün aşık olduğum adamı arıyorum...ağzından çoktan her sözü yemin bildiğim, hiç tereddüt etmeden güvendiğim, yaptıklarını sorgulatmayan adamı özledim...
Şimdi içimde kocaman bir enkaz ve ben o adamı o enkazda kaybettim. Üstelik o depremi yaratan da kendisi. O adam benim canımı can bilirken canımı alan...Yâr bildiğim yarammış meğer...saatlerce gelişini beklediğim camlarda artık sadece gözyaşın var.Uzaklara dalışım nedeni artık seni beklemek değil seni içimden söküp atmanın çarelerini aramak...Oysa ne çok hayal kurardık. Ne çok umudumuz vardı yarınlar dair. Gelmeyecek yarınlara yanarım için için. Hıçkırıklarıma eşlik eden şarkılar daha da kahırlandırır beni. Her sözde sen her melodide sesin...En sevdiğim şarkı en dayanılmaz müziğe dönüştü artık. Tahammülüm kalmadı gidenlere, sevenlere, söz verip yerine getirmeyenlere ve ihanet edenlere...Sabrım ne kadar da fazlaymış ben bile bilmezdim beni öğrendim sayende.
Ve artık veda zamanı. Kalbimden, beynimden ve var olan her şeyimden...ELVEDA