Korona Günleri

• 1 Mayıs 2020 Cuma 14:33:17

Çin’in Vuhan eyaletinde karantina altında sokağa çıkamayan insanları TV’lerde izledik ve ‎onlara acıdık. Bundan iki buçuk ay sonra aynı duruma düşeceğimizi Nasıl çıktı bu salgın? ‎Çinliler yarasa yedikleri için mi? Allah’ın günahkâr kullarına cezası mı? Yoksa kim olduğu ‎kesin olmayan birileri tarafından üretilip yayılmış biyolojik bir silah mıdır? Bütün bu ‎konularla ilgili söylenenlerin çoğu ispata muhtaçtır. ‎
‎ Korona virüs dünyayı kasıp kavururken haberlere yoğunlaşıyoruz: Günlük vaka sayısı, ‎entübe hasta, iyileşenler, vefat sayısı. Diğer ülkelere göre durumumuzun iyi olduğunu ‎öğrenip bir nebze seviniyoruz. Sokağa çıkma kısıtlamaları sayesinde hastalığın yayılmasının ‎kontrol altına alındığı söyleniyor.‎
‎ Hafta sonları biraz daha sıkıcı geçiyor, fakat mecburen bunlara katlanacağız. Ülkemizde ‎önlemlerin alınmaya başladığı günden itibaren iki ay geçti ki bu sürede yasakları ihlal ‎edenlere toplam 6 milyon TL. ceza kesilmiş. Demek ki "Hayat eve sığar." sloganına rağmen ‎bazıları için bu doğru değilmiş. Yine TV haberlerinde öğreniyoruz ki ceza kesilme esnasında ‎vatandaşlar abuk sabuk mazeretler ileri sürüyorlar. Bazıları hastanede gözem altında iken ‎kaçmış, fakat devletin güçlü ve şefkatli eliyle yakalanıp tekrar geri getiriliyor. ‎
‎ Ülkemiz şimdiye dek otuz altı ülkeye tıbbi yardım göndermiş durumda. Bunun için ‎uçakların biri gidiyor, diğeri geliyor. Gidenler süper güç adı verilen ülkelere yardım ‎malzemeleri götürüyor. Sonra o ülkelerin elçileri vs. bize teşekkür ediyor. Gelen uçaklar, ‎çökmüş sağlık sistemlerinin ölüme terk eteği vatandaşlarımızı yurda getiriyor. Onlar da ‎özellikle cumhurbaşkanımıza teşekkür ediyor, ülkemizi övüyorlar. ‎

‎ Aslında bütün günler aynılaştı. Hafta sonlarını bekleyemiyoruz dinlenmek için. Semt ‎pazarının gürültülü ortamını unutmak üzereyiz. Neredeyse Cuma günü camide namaz ‎kılmak gelmeyecek İçimizden! Yeni koşullara hızla alışıyoruz belki. Başka ne yapacağız? ‎
‎ Şöyle diyebiliriz:‎
‎ Dün yok, yarın yok, hep bugün var!‎
‎ Günlük program diye bir şey yok. Rutin işler günümüzü dolduruyor. Eba’yı takip edip ‎öğrencilerimizle canlı iletişim içinde olmayı çabalıyoruz. Arada birkaç kez elimizi yıkama, ‎kolonya sürme ihtiyacı hissediyoruz Haber izlemekten "Korona virüs, aşı, ilaç, sosyal ‎mesafe, evde kal, filyasyon, pandemi, vaka" kelimeleri vücudumuzun tüm hücrelerine ‎sirayet etmiş durumda. Bu halimiz ne kadar sürecek? Bilen yok maalesef.‎
‎ Zamanında salgını pek ciddiye almayan ülke ve kişilerin vahim durumlarını ibretle izliyor, ‎ürperiyoruz. Haberlerde en çok boy gösteren liderler oluyor. Örneğin Trump, Çin ve DSÖ’ ‎yü suçluyor. Geçen gün kendini rezil etti. Doktorların dezenfektan ürünleri vücudumuza ‎zerk etmesinin düşünülmesi gerektiğini söyledi. Bir gün sonra tepkiler üzerine medya ‎mensuplarını denemek için öyle değindi açıkladı. Boris Jonshon ise başta tedbirlere gerek ‎olmadığını, zamanla bağışıklık kazanılacağını açıklamıştı. Gün geldi kendisi testi pozif ‎çıktığından hastaneye yatırıldı. Hatta yoğun bakıma alındı. İyileştikten sonra korunma ‎tedbirlerinin süreceğini söyledi. ‎
‎ Bazen psikologlar bilmem ne fobisinden bahsediyor, korkanları rahatlatmaya çalışıyorlar. ‎Ama her ihtimale karşı ısrarla elimizi tekrar yıkıyor ve kolonya ile biraz ferahlıyoruz. ‎Balkondan başka bir yere mecbur kalmadıkça çıkmıyoruz. Gerçi benim basit bir bahçem de ‎var. Sırf değişiklik olsun diye oraya gittiğim oluyor. ‎

‎ Seçici olmak kaydıyla film izliyor, kitap okuyor, bulmaca çözüyoruz. Düzenli olmasa da ‎idman, yürüyüş yapıyoruz.(yürüyüş parkuru dışarıda, ortalık da tenha) Malum, kilolar ‎hastalıklara davetiye demektir, maazallah! ‎
‎ ’Beterin beteri var’ diye kendimizi teselli ettiğimiz oluyor. Neden mi? ‎İtalya’da,İspanya’daki, İngiltere’de, ABD’de yaşamıyoruz diyedir.Hastanelerde dar gelirlilere ‎bakılmadığı( bilhassa ABD’de), yaşlıların ölüme terkedildiği haberlerini duymayan ‎kalmamıştır. Bu üzücü bir durum! Tez vakitte tüm dünyanın bu dertten kurtulmasını ‎diliyoruz. Diğer taraftan eldivenimizi, maskemizi takıp zaman zaman dışarı çıkabiliyoruz. ‎İyi ki 65 üzeri değiliz. Zorunlu hallerde, mesela alış veriş için dışarı çıkmışsak, koşa koşa ‎yarım saat içinde geri gelmiş oluyoruz. Dönüşte 20 saniye elimizi yıkarken haberleri merak ‎ediyoruz. ‎
‎17.04.2020‎