Sessizlik hakim ,fikrimin oyununda .Gökyüzü yere düşmüş okyanus aşra çıkmış kuşlar uçuyor mercanların arasında ve balıklar yüzüyor damarlarımda çırpınıyorlar zehrimde çıplaklığım bir utanç değil benim için ben her şeyim ve hiçbir şeyim içimdeki ormanlarım ruhumu bedenimi parçalayarak taşıyor göğe kökleri sarıyor yıldızları boğuyor parmaklarımın arasında dilsizler dile gelmişler dillerimden ses tellerimden her an milyonlarca tona ayrılmış çığlıklar koca bir boşluk bir delik var insan ruhunda eni boyu olmayan neyle doldurulacağı belli olmayan .
nefesim kırılmış azalmış bir çoğu başka hayatlarda harcanmış içime sığınmak çok aptalca olurdu milyonlarca kısır umutlara güvenmek ... Bir film var bir kaç cümlenin tekrarında biten tükenen insanlar zincirler var paslı ve kirli bir de bayat bir hayat felsefesi var İYİLİK diye adlandırılan çıkarlardan ibaret kendi acılarımızdan kaçmanın tek yolunun başkalarının acılarına sığınmak olduğunu düşündüğümüzden birbirimizin acılarından beslenerek yalancı bir mutluluk senfonisi kurduk yalnızlığa aşığım yalnızlık ellerimle şekillenen bana ihanet etmeyecek hiçbir şeye denk olmayan güven verici bir boşluktur mutluluk dediğiniz şey ne masallarınız dan ve yalanlarınız dan çıkarlarınız dan başka bir anlamı olmayan bir toz bulutundan öteye geçmeyecek her neyse nefesim yetmiyor ruhum yokken yaşamak daha yorucu bir hale geldi dediklerimi hiç anlamayacaksınız biliyorum bu içine sıkıştığım beden ölmemi zorluyor yutkunduğum cümleler göğüs kafesimde ki deliklerime ve boşluklarıma doluyor ve bu beni çıldırtıyor midemde kelebekler yok artık uzun süredir ölüler çıplaklığımla yok oluyorum bununla gurur duyuyorum sevgisizliğimle leş dünyaya