Geciken Veda

• 25 Nisan 2020 Cumartesi 14:59:01

Bir şeyler yazayım istedim bu gece en sevdiğim yerde tek başıma otururken… Birkaç satırdan öteye gidemedi yazmayı denediğim şeyler…
7 Yıllık ayrılıktan sonra gelen mesajla hüzünlendim, yalnızlığı tattım şaşkındım... Ayrılmak için Telefonuma atmış olduğu en son mesajı geldi o an aklıma noktasına virgülüne kadar saplanmış kalbime ağırlığı... Hani Mevlana’nın bir sözü var ya “Bir gün kızsan bana alsan başını yüz bin yıllık yere gitsen, dönüp kavuşacağın yer Ben’im demedim mi? “ Herkesin hayatı boyunca unutamayacağı birkaç cümle varmış. Belki yoruldu, belki bıktı, belki de beni içinde çoktan tüketmişti ama bir vedayı çok görmüştü ayrılırken. Şimdilik hasret ve geriye kalan külden bahsedelim. Görüşmek istedi. Tamam dedim. Neden mi? Ben bitirmek üzere olduğum bir kitabın bile son sayfasını öperek kapatıyorum ona veda edememiştim. O ise bunu bilmeden gelecekti o görüşmeye. Evet, veda etmek için gitmek istedim affedemezdim. Zamanında Çıkmaz sokağa bırakıp "yolun açık olsun" dedi. Hiç bir neden olmadan bitirmişti her şeyi... Ben yorganımı ısırıp hıçkırarak ağlarken, yastığımın bir yüzü ıslak olup arkasını çevirirken o uyuyordu, Yemin ederim onu sevmekten başka bir şey yapmadım, onu üzmek nedir hiç bilmedim. Kendimi parçalara ayırdım ama onu kırmadım. İç yanması diye bir şey var, mecaz değil o. Neyse işte bunca yıl sonra kendince anlattı bir şeyler.... Konuşarak her şeyi yakıp yıktığım çok zamanlarım olmuştu. Şimdi susarak ve yerimde sayarak kendimi deviriyordum. Eskiden hiç değişmem böyle kalırım zannediyordum efe bir cesaretle. Ama hayat ettiğin büyük lafları sana yediriyor bırak seneler öncesini, birkaç ay önceki ben ile şimdiki ben arasında uçurumlar var. Hiç aklında yokken ufacık bir an yetiyormuş değişmek için, Çok tuhaf bakın: birini kaybetmişsiniz ama karşınızda oturuyor. Yüzünüze gülüyor yüzüne gülüyorsunuz ama kaybetmişlik hissi karşınızda oturuyor. Veda ederken yalnızca arkasından el sallayabilmek nasıl bir zulüm bilemezsiniz. Onun tepkisini merak ettiyseniz habersizdi. Bilmiyordu ki beni son görüşü olduğunu… Yüzünde mutluluk ifadesi ile gitti. Allah Acı çekebilme kabiliyetimden razı olsun. Biliyorum oradan bakınca hiçbir şeyim yokmuş gibi görünüyor ama içim eriyor. Ben o gün koca bir caddeyi ağlayarak geçtim. Koca koca insanlar vardı yolumun üzerinde, hiçbirine aldırmadan, hepsine çarparak geçtim. "Pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim." Ama kaderin önüne bazı anlarda geçilmiyor işte. Sanki çok ömrümüz varmış gibi beklemeyi öğretiyor bize hayat.