Kayıp Düşler Sokağında Sen ve Ben İki Yıldız

• 25 Nisan 2020 Cumartesi 07:46:12

Yurtsuz, kanatsız ve yorgun bahçede ayağı topal sandalyeye takıldı adamın. Güvercinleri ürküttü, bir bulut gibi havalandı kuşlar, kanat sesleri dört bir yanı sararken, sabah doğuyordu güneşle. Topal sandalyenin altına saklandı gece... Ezanla uyandırdım seni... Aslında bu bir bilmeceydi,sonradan anladığım,ansadığım... Kim bilebilirdi ki...

Sözüm vardı, sesim yoktu, dilim lâl olmuştu.Bol geliyordu ayakkabılarım ayaklarıma. Göğsüm daralıyordu, yalnız kaldığımda. Boşluklara düşüyordum,her defasında uzanıyordu ellerin yamacıma. Ben hep seni düşünüyordum.Kendimi sesine katıyordum önce,sesinle günaydın diyordum yırtık, erimiş, maviliğini zamanın yuttuğu gökyüzüne...Günüm hiç bu kadar aydınlık olmamıştı oysa...
Yüzüm hiç bu kadar güleç...
Gözlerimizin kesiştiği noktada sevişiyordu yıldızlar, gelmişler geçmiş oluyordu.
Onulmaz yaram kanıyordu.
Ruhun ruhuma eş!

Acıyı ilk kez senin yüzünde tanımıştım.
Kalplerimiz kardeşti. Iraktın
Güvercin ülkesinin prensesi, papatyamdın...
İçimi dağlayan kalbimin ritminde dolanıyorken kan,gövdemi terk eden ruhumun aortunda üryan, yalnızlıkları pay ettik senle.Ben hep o gülüşüne hasret duyar olmuştum.
Adını koyamamıştık aşkımızın, dilim lâldi,ellerimde gezinen ılık parmakların, yüzümde yolculuklara çıkan gözlerin vardı.
Sen sadece bir acıdan ibaret olamazdın, biliyordum, gülüyordum, gülüyordu zaman bize,sense gülümsüyordun..
Sana dokundukça güzelleşiyordun o günlerde
Şiirim oluyordun bazen
Bazen uykusadığım düş....
Gözlerimi senden alamıyordum
Bildiğim tüm duaları yüzlerce kez okumuştum
Uzaklara lânet edip ağladım
Acın acım olmuştu çoktan
Onu da anladım
Sonra teşekkür ettim sana beni sevdiğin için
Kendime de teşekkür ettim seni sevdiğimden
Camı kapadım, sabah dışarıda kaldı,gökyüzü bulutlu.
Kapıyı açtım, yollara çıktım, aklımda sen, gökte bulut kadar sade bir güzelliği kucakladım...

Sonra...
Sonra gözlerinin düşünde yankılandı sesim, yalan oldum, bir dağın ardında...

4 Mart 2020 /
apieceofrose