Ruhumun Aynası

• 9 Nisan 2020 Perşembe 10:57:59

Seninle konuşurken kendimi çok bilgisiz, yetersiz, toy hissediyorum. Kendi cehaletimi, yetersizliğimi sorguluyorum. Kendimle, kelimelerimle kavga ediyorum. Kelimeler çok büyüyor, çok büyük anlamlar kazanıyor. Kelimeler yetmiyor izaha düşüncelerimi. Daha derin düşünmeye itiyor beni. Stratejik düşünmeye çalışmak yoruyor. Satranç oynarken daha az düşündüğümü hissettiriyor. Zor seçiyorum kelimelerimi. Kelimlerin anlam denizinde boğuluyorum.
Ama beni yine de anliyorsun. Ben bana yetemezken, sen bana beni okuyorsun. Ta derinlerde neler yatiyor karanlik gönlümde, bir sen biliyorsun. Gönlümün karanlık dunyaya mavi bir yansimasisin sen. Bana beni okuyorsun. Bana beni yansıtıyorsun. Ruhumun Aynasısın...