ÇıĞLıK

• 6 Nisan 2020 Pazartesi 20:50:43

Okuldan aldılar beni evleneceksin diye söylediler ve o zaman konuşamadım doktora götürdüler küçük dilim içine kaçtı diye ve kimse söylemedi doktora evleneceği mi?

Yaşım daha on iki okulda oyun oynayan çocuklardan birisi idim oysa
benim içim deki hiçbir şeyi kimse bilmiyor yaşadığım olayda benim için kıyamet kopuyor ulaşacağım kimse yok tutunacak el bulamıyorum akılıma gelmezdi ki böyle bir olay
Çocuğum nasıl düşüncelerim olur ki okumak istiyorum hayallerimde ama ben gelin oluyordum
Bazılarının istediği şekilde

Evlenecek olduğum kişi askerden gelmiş ve aramızdaki yaş farkı düşünülmemiş daha buluğ çağında bile değilim.
Düğün yapılıyor eğlenceler pür neşe herkes eğlence peşinde oynayanlar haklılar düğün var o gün
Düğün çocukluktan kadınlığa geçiyorum genç kızlığı mı görmeden düğün var düğün
Düğün sona erdi.
Akşamında
Bir odaya götürdüler beni hayatımın dehşetini yaşadım ve sesim yine kesildi 2 ay konuşamadım bir küçük yastığım vardı geceleri o yastığı ağzımı dayayıp çığlık çığlığa bağırırdım sessiz sedasız
İnanır mısınız keşke diyorum bende genç kız olsaydım ergen olduğum zaman gidip gizlice anneme söyleseydim sımsıkı sarılsaydı bana benim kızım artık büyüdü deseydi ama yok her şey buruk simsiyah bir perdem var geçmişime dahi hiç hatırlamak istemiyorum o geçmişi ama unutamıyorum ki yırtamıyorum o perdeyi o karanlık geçmişin ızdırap verici günleri hala hafızamda bir derin çizgi

Aradan bir kaç ay geçti sesim düzeldi hamileydim beşinci ayında düşük oldu çaresizlik çok zor biliyor musunuz iyi de olmuştu aslında kendime bakamıyorum o günah sıza nasıl bakacaktım ben çocuk o benden bir çocuk aradan baya bir zaman geçti sözüm ona toparlanmaya başlıyordum çocukluktan çıkmış kadın olmuştum düşük olmasa dört ay sonra anne olacaktım.
İnanması güç ama ne yazık ki gerçek yaşadıklarım

Köye dikiş nakış kursu açtılar, bende zar zor izin aldım gitmeye başladım ve çok iyi şeyler yaptım gel zaman git zaman sergimiz geldi güzel bir belge aldım
Kaymakam bey özel olarak benim için geldi.benim için gurur verici bir olay kimin için sadece benim için
Kimseye bir şey söyleyemiyorum ölüm korkusu bu arada söylesem nereye ve kime gideceğim çocuğum çocuk bildiğim tek güvendiğim annem var ama oda kısıtlı yaşantısı içinde

Yaptıklarım sergide birinci olmuştu ve bana öğretmenlik teklif etti nakış öğretmenliği tabi sadece teklif de kaldı.
Kaymakam gitti ve kâbusum başladı
Baya bir şiddet gördüm sen kimsin ki öğretmen olacaksın benim istemediğim yerde diye o gece beni karanlık bir odaya kilitledi
Sabaha karşı amcası fark etti beni tabii sabaha kadar gözümü kırpmadım hiç karanlık oda dan çıkarıp evine götürdü uyudum ve bir rüya gördüm ama onu anlatmam ilk defa güzel bir şey olmuştu hayatımda rüya da olsa güzeldi.

Ve o gün amcasının evinde kaldım akşama doğru gelip beni eve götürdü tabi yine şiddet dayak ve o gece yine kâbusum oldu zorladı beni nefretim öfkem kinim daha bir çoğaldı

Kendimden bile nefret ediyordum yıkamıyordum karşı koyamıyordum ama yinede o dehşeti atamıyordum üstümden iğrenç olduğumu hissediyordum harammışım gibi tiksiniyordum ama hiç bir çarem yoktu ve o geceden sonra yine hamile kaldım tabi yine düşük ondan sonra doktora götürüldüm, çocuk bu dedi doktor çocuk bedeni taşıyamaz tabi oda sorun oldu işte offff

Ben kadındım ve çocuk vermeliydim kimse beni anlamıyor evlendiğim adam çocuk istiyor zaten ben kendim çocuğum konuşma hakkım yok sadece istediğini yapacağım ve ne derse onu yapmak zorundasın o ne derse yoksaaa
Eziyet işkence dayak gerisi…

Aradan baya zaman geçmişti dört yıl olmuştu artık büyüyordum anlayabiliyordum her şeyi geçte olsa Kayın pederim benim en büyük destekcimdi severdi beni sanki beni isteyen adam değildi bana yapılan eziyetleri görünce insafa geldi bilemiyorum düşüncelerini tabii gördüğü yerde kollardı.
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun

Bir Öğlen zamanı idi oturmuşlar çay içiyorlar seslenmiş bana benimkisi bende duymadım tabi o sinirle geldi sobanın üstündeki kazanda kaynamış su vardı ve o sıcak suyu benim sırtımdan aşağı döktü
O acının tarifi mümkün değil anlatılmaz sesimi çıkaramadım kime çıkaracaktım sesimi o işkenceyi eziyeti ve tüm insanın dayanabileceği her şeyi yaşıyordum ölmediğim sürece
Yandım tabi diri diri
Kayın pederim karşı çıktı ne yapıyorsun dedi ama o kaynar su sırtımdan aşağıya yakmıştı beni dur yapma deseler bile nafile kazandaki kaynar su benim bedenimin üzerinde

Annem geldi ve anneme ne dedi biliyor musunuz?
Yeleği takıldı sakar beceriksiz dedi üzerime sıcak su dökmüştü, ben şok oldum şaşakaldım

O gece annem yanımda kaldı güya gece saat bir e kadar bizi yalnız bırakmadı tabi önceden uyardı bir şey söylersen yine geceyi karanlık odada geçirecektim cahillik başa bela korktum yine konuşmadım
Var ya dal gibi titriyorum böyle hem korku hem acıdan off off yanmak nasıl bir şey bir bilseniz

Yaralarımın iyileşmesi zaman aldı neredeyse bir ay vücudumdaki yanıklarla uğraştım o acı var ya unutulmaz
Ya ben anlayacağın diri diri canlı canlı yandım

O esnada kayın peder hastalandı
Tabi millet gelip gidiyor hasta ziyareti
Şimdi de kıskançlık başladı iki arada bir derede kaldım yine
Sorunlarım daha da çoğalmıştı yine şiddet dayak çaresizdim ölmeye karar verdim artık gücün yoktu güçsüzdüm her şeyi bitirme noktasına gelmiştim
Canımdan bezmiş artık kendimce nereye kadar yeter artık diyordum.
Misafirler akşam yemeyi yediler ben yatacakları yatakları kurdum tabi benim kafam başka yerde neyse saat on bir e geliyordu ortalık yatıştı odadan çıktım nereye gidiyorsun dedi babana bakmaya gidiyorum dedim bu saate dedi hep yaptığım şey dedim gene sinirlendi öfkelendi ben titriyorum korkuyorum elim ayağım çekildi yine
Tamam git bak dedi ben ölüme gidiyordum
Çıktım odadan ayaklarım çıplak tı arkamdan bağırarak geri çağırdı beni ve
Ve
Soba yanıyordu odanın içinde
Maşayı ateşe koymuş eline aldı o kızgın maşayı ayağının altına kızgın maşayı bastırdı, şimdi git dedi Döndüm baktım niye yaptın dedim pişkin pişkin gülerek canım öyle istedi dedi
Zaten ben o anda
Tır tır titriyorum
Benim kafam başka yerde tabi ölümü göze almışım, kim düşünür kızgın maşa ile dağlanmış ayak tabanım yanıyor kızgın demirin değdiği yer

Ve çıkıp gittim odadan alışmıştım artık bedenim yanmaya dağlanmaya ızdırap acı görmeye

Benim babam kırk geçkin yaşında vefat etti eğer hayatta olsaydı hiçbirini yaşamazdım bu kesin
İzin vermezdi babam
Kendimi asmaya gidiyorum intihar edeceğim odanın kapısını açtım
Benim babam kanlı canlı karşımda görür görmez zaten şok oldum ipi masaya bıraktım gayri ihtiyari bir vaziyette
Yüzüne bakıyordum babamın ve elindeki ipi fark ettim
Masaya koyduğum ip elindeydi
Babam bana kızım sen bu kadar aciz misin bu kadar güçsüz müsün bu kurtuluşun değil ki dedi, sıcaklığını hissetim bir an elini omzumun üzerinde idi ipi elinden yere attı ve babam beni o odadan dışarıya çıkardı.ben şaşkın vaziyette odanın dışındaydım ne oldu hiç anlam veremiyordum

Bir daha geriye döndüm o odaya ip e baktığımda ip kapının arkasında çiviye asılı vaziyette duruyordu. Ve o an acımı anlatamam tabii,babamın ne işi vardı o odada babam gelmiş benim yanımda
Şaşkınlığımı yine attım üzerimden kızgın maşanın basıldığı yerin acısını hissettim, yaralıyım sağ ayağım su toplamıştı sızlıyordu
Ben o an başkasının zulmü yüzünden kendimi öldürseydim diye düşünüyorum arkamdan ne diyecekti zulüm çektiği mi kim bilebilir ki,o kadar acıyı ben çektim kimin haberi var ki çoğu acıları kimse duymadı ki ben ve acılarım biliyor o kadar işkenceyi dayağı şiddeti sonradan düşünüyorum aklıma geliyor intihar etseydim yafta hazırdı benden habersiz yazılacaktı arkamdan uygunsuz ne yapmış ki intihar etmiş derlerdi o an kendi kendime o soğukta dışarı da oturdum.bu sefer düşünmeden soğuk bile işlemiyordu
Zaten soğuktan değil işkenceden dayak ve şiddetten titriyordum hep ,soğuktan titrediği mi hatırlamıyorum bile
Sonra kendime geldim

Bir yandan korktum bir yandan da ne yapacağımı şaşırdım ben ölmeye gidiyordum
Babamı gördüm
Bu işkencelerden kurtulmaktı istediğim odanın kapısının arkasında babam
Bu neydi şimdi babam öleli yıllar olmuştu bu neydi
Eziyetlere devamın işareti mi yoksa ne idi şimdi
Anlayamadım anlamadım da
Biraz daha zaman geçti zaman dediğim yarım yıl
Babasının vefatından sonra kendine çeki düzen vermeye başladı
İş güç derken benimle uğraşmayı bıraktı iyi de olmuştu kafam azda olsa rahattı artık çocuk doğdu yıllar bir birini kovaladı
Dört buçuk yıl sonra kızım oldu. Gün geçti devran döndü öyle öyle bu güne geldim işte çocukların okuması ile bende kendimi onlarla geliştirdim biraz
Dördüncü sınıf ta bırakmıştım çünkü okulu
Şimdi en büyük destekçim çocuklarım büyüdüler artık beni ezdirmiyorlar çok şükür onlar benim gururum
Ne var ki çektiğim acılar yok olmuyor kimseye anlatamıyorum bende sır olarak kaldı yaşadıklarım
Hala annem bile bilmiyor ne çektikleri mi?
O zamanın çocukluk korkusu mu üzerimdeki bilmiyorum
O kadar gördüğüm şiddetin dayağın işkencenin kalan izleri de olabilir belki

O çığlıklarım hep kulaklarımda çınlayacak ,yastıkla aramadaki çığlıklarım hep ben duyuyorum
En acısı da o ya o çığlıkları sadece ben duydum

Ben o çığlıkları atar iken benden başka kimse yoktu yanımda birde her şeye şahit olan Allah’ım vardı Sabır güç kuvvet veren Rabbimdi neyin imtihanı idi bilmiyorum ama ben bu imtihanı yaşayıp verdim şu yalan dünyada çocuk olarak başladı bana çizilen kader miydi alın yazısı mı bilmiyorum ama bu kaderi ben istemedim beni bu kaderin içine itildim haberim olmadan çocuk olarak hatta çocuk gelin olarak itildim.

Şimdi ki zamanda
Tiroit hastasıyım; astım atak hastası oldum bunlara benzer bir çok şey var geçmişin travması içinde yaşadıklarım kolay değildi de zaman ilaç derler ya
Şöyle dönüp bakıyorum da gençliğimin en güzel yılları heba olup gitmiş ve canım acıyor niye ve kimin için orası işte muamma

Babasız olduğum için miydi yoksa başkaların keyfi için miydi bu zulüm bu eziyet
Ahh diri diri yaktılar beni
Hem bedeni mi hem çocukluğu mu hem gençliği mi hem de bendeki beni yaktılar acımadan utanmadan sıkılmadan

Oysa bende insandım. Onun gibi vicdansız olmasam da
Bende insandım diri diri yakılsam da yansam da…
Bende insandım…
İsmail Esiner