NASIL HİSSEDİYORUM ÇÖZEMEDİM...

• 3 Nisan 2020 Cuma 22:18:02

Bir bilinmeze doğru gidiyorum, aklım, kalbim sığmıyorum artık dünyaya. Ruhum boşlukta... Adımlarım bazen hızlanıyor unutmak isterken yaşananları, yavaş atıyorum bazen hatırlamak için mutluluk sebeplerimi.

Zaman geçiyor, gidip geliyorum gece gündüz, ruhum firarda, aklım şaşıyor bu yaşananlara. Boşluktayım sanki, çırpınışlarımı duymuyor kimse şu hayatta. İsyan etmiyorum ama susmaktan yoruldum galiba. Sabrediyorum günü güne ekliyorum... Belki diyorum, belki bir çıkış vardır etrafıma bakıyorum kalabalıktan bir boşluk. Ben ise ortadayım,
duyuramıyorum sesimi, haykırışlarım boş duvarlar da yankılanıyor ama kimse duymuyor, bilmiyor.

Ruhumda yolculuğa çıkmak her zaman iyi gelmiyor. Her anım iyi anılarla dolu değil. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurlar eşlik ediyor hikayeme. Onlarla susuyorum. Ne yöne gideceğimi bilmiyorum. İnsanların beni yönlendirmesine de sinir oluyorum. Aldığım yaralarla daha da güçlenerek kalkıyorum hayatta. Her darbede daha çok anlıyorum bazı şeyleri.

Baba....
Tek kelimeyle özetliyor aslında. Seni koruyan, sahip çıkan, o olmadığında hayatın anlamını kaybettiği tek kişi belki de... Seni sonsuz seven kişi, bazen kızan bazen seven...

İşe gittiğinde gelmesini dört gözle beklediğin tek insan, hayatı ritmine kapılıp giderken arada küçük sürprizlerle şaşırtan ...Bazen seni evdeki tek koruyanın. Evde o varsa korkmadığın zamanları özlemek ne tuhaf değil mi?
O yokken korktuğun zamanların gelince kuş olup uçması misali...

Balkonda saatlerce beklediğin, geldiğini görünce hemen yatağa koşan, yakalandığında ise neden yatmadın sorusuyla baş başa kalınan o zamanları bile özlemek ne tuhaf değil mi?

Özledim be baba... Çıkıp gelsen, sarılsan bana, çıkmazdayım baba, çıkamıyorum, boşluktayım, gördüğüm herkese benziyor mu diye arıyorken çıkıp gelebilsen keşke...

Ama gelemeyeceğin bir yerdesin şimdi sen... Sana geldiğim zamanlar gelmek çok canımı acıtıyor, neden diye sormaktan kendimi alamıyorum . Hani bana sözün vardı baba? Hani beni bırakmayacak savaşacaktın? Ben bu sorularla kayboldum... Canımın acımasından, sürekli susturulmaktan, senin yanımda olmayışından çok yoruldum...

Sesini özleyip seslenememek, resmine sarılamamak ne tuhaf bir boşluk bırakıyormuş içinde. Alıştım mı alışamadım mı hala sorguluyorum. Ama seni çok özledim baba. Bir girdaptayım... Hem de öyle bir girdap ki giripte kurtulan olmadı şimdiye kadar. Allah çok sevdiklerini erken alırmış.
Sen de mi çok sevildin baba?