Öyle bir zamana kaldık arkadaş,
Yenilenin tadı tuzu kalmadı!
Issız değil artık hiçbir yer dağ-taş,
Mevsimlerin kışı yazı kalmadı! (Cafer AKSAY)

Değerli Dostlar; bakıyoruz günlük hayatımızda yediklerimizin ve içtiklerimizin tadı kalmadı.
Sevmenin ve sevilmenin tadı kalmadı. Yapılan işlerin ve işlemlerin tadı tuzu kalmadı.
İnsanlara güven kalmadı. Bir bakıyorsunuz hic beklediğimiz insanlardan beklenmedik hareketler.
Bazen şöyle ifade ediyoruz: Sabrım kalmadı, gücüm kalmadı, umudum kalmadı, kimsem kalmadı, hevesim kalmadı, sevgim kalmadı, takatım kalmadı, huzurum kalmadı, sağlık kalmadı, halin nedir diye soran kalmadı, yüzüm kalmadı, lüzum kalmadı, çarem kalmadı daha neler, neler.
Ferdi Tayfur ne güzel ifade ediyor bir şarkısında;
"Huzurum kalmadı yalan dünyada,
Yapıştı canıma bir kara sevda!"

Seyfi Doğanay ise bir eserinde;
"Gidiyorum burdan çok uzaklara
Sana katlanacak halim kalmadı
Ardım sıra bakıp bakıp yollara
Sana katlanacak halim kalmadı!
Şimdi gitmem gerek bana elveda
Sıla senin olsun gurbet el bana
Bunca zaman ancak katlandım sana
Yüzüne bakacak yüzüm kalmadı!
Ömür boyu çeker sandın sen beni
Bu çekilmez öldürür dert beni
Doğanay’sız bırakayım gör seni
Artık ışık saçar halim kalmadı!"

Bir Artvin yöresi türküsünde ise şöyle diyor:
Kalmadı (Güzel Sana)
"Güzel Sana Ne Diyeyim
Düşündüm Sözüm Kalmadı
Hasretinden Öleceğim
Eridim Özüm Kalmadı

Kalbimdeki Gizli Sırrı
Bu Dünyada Bilmez Biri
Bir Bilir Cenabı Bari
Ona Da Yüzüm Kalmadı

Gönlüm aşka yaka yaka
Koydun Beni Bu Firaka
Yollarına Baka Baka
Görecek Gözüm Kalmadı

Aşk Yoluna Çıktım Yayan
Civani Hayrandır Boyan
Sensen Bana Acımayan
Sana Da Lüzum Kalmadı
Çocukken şehir şebekesi (su) yoktu. Ya kanallardan, ya kuyudan ya da tulumbadan su içerdik fakat tadına doyulmazdı. Şimdi hazır su içiyoruz o tad kalmadı. Yediğimiz yiyecekleri mevsiminde tüketirdik lezzetine doyum olmazdı. Şimdi her mevsim var fakat tadı kalmadı. Daha neler neler dediğinizi duyar gibiyim.