Hayat

• 21 Mart 2020 Cumartesi 18:52:12

Uzun zamandır yazamadım…Sözcükler içimde dans ediyor…Doğum sancılarına benzer sancılar yaşıyor insan…
Çok sevdiğim mesleğimden öğretmenlikten yani, ayrıldım…Emekli olduktan sonra sağlık problemleriyle uğrastım…Hala da uğraşıyorum…Nöro Behçet denilen bir rahatsızlığım var…Beynimde ilgili yerin hasar görmesiyle dengem kaçtı…Konuşma bozukluğu yaşadım…İnsanın konuşamaması ne demek biliyor musunuz…Düşünüyorsunuz fakat sözcükler ağzınızdan dökülmüyor…Konuştuğunuzu sanıyorsunuz fakat sesler birbirine karışıyor…İnsan konuşmanın güzelliğini hatırlıyor…Tedavisi kortizon içerikli haplar ve kemoterapi…Sonrasında düzelme başlayınca sanki insan yeniden konuşmanın mutluluğunu yaşıyor…İçi kıpır kıpır oluyor…Hani bebeğin ilk defa anne ya da baba sesini çıkardığında duyulan mutluluğa benzer duygular işte…
Tedavi süresince İmmunal sistem çok zayıf düştüğünden dışarısı ile bağlantın kesiliyor…Bir nevi karantina dasın yani…Yaklaşık 8 aydır böyleyim…Birde son dönemin hastalığı çıkınca iyice eve kapandık işte…
Dünya çok küçüldü…Herhangi bir yerdeki hastalık artık insanlara kolayca bulaşabiliyor…İletişimin bu kadar hızlı yayılmasının ve mesafelerin bu kadar kısa olmasının sonunda hastalıklarda ışık hızıyla yayılabiliyor…Dünya bir sınavın eşiğinde…Hastalık millet ve sınıf tanımıyor…Zengin ve fakir gözetmiyor…Bugün hastalığın adı korona virüsü…Yarin bir başka ad ile karşımıza yeni hastalıklar çıkacak…Bu kesin…Çünkü doğayı kirletiyoruz…Hunharca kullanıyoruz…Doğa da bizden intikamını alacaktır elbet…Çünkü bir denge var yaşamda…Bu dengeyi bozunca bizden intikam alıyor işte…Bilim bunun için var…Bilimin işiğına tutunmamız gerekiyor…Bizim yolumuzu aydınlatacaktır…Buna inanıyoruz….

Hastalığım süresince evde televizyon izlemek zorunda kaldım…Doğal olarak hanımın izlediği proğramlarıda izler oldum…Sonradan alışkanlık oldu…Müge anlı nın proğramından bahsediyorum…Akşam doğruda Esra Erol un proğramı…Burada dikkatimi çeken en önemli şey Cehalet ve fakirlik…Buram buram cehalet kokuyor proğram…Ağlamak had sahfada ...Evden kaçanlar ve yoldan çıkanların çoğu kapalı insanlar…Çünkü çok hızlı büyüdüler ve bu büyümeyi sindiremiyorlar…Acısı yavaş yavaş çıkıyor…Toplum olarak Bir çürümenin eşiğindeyiz…Sindirim problemleri yaşıyoruz…

Yazılacak çok şey var elbet…Ama burada bitiriyorum…Saygılarımla…