Gökhan mutsuz bir aile yaşamı olan hayalkırıklığı yaşayan bir çocuktur. Her günü azar işitmekle geçer. Yine aynı tartışmaların yaşandığı bir gece uykusundan uyanır. Havanın karanlık olduğunu görünce ışığı açar. Duvar saatinin gece ikiyi gösterdiğini görür. "Neyse, bir süre yatağımda otururum" diye aklından geçirirken bu geceliğine olsun hüzünlerden kaçmak için sessizce dışarı çıkıp, mahalleyi biraz gezmeye karar verir.

Market kapalı, yanındaki terzi dükkanı ise olduğu gibi orada. Az ilerleyince parka varır. Kendine bir bank seçecekken bankta uyuyan bir adam fark eder. Adamın etrafında bir o yana bir bu yana döner önce, ardından onu uyandırmakta karar kılar. Bu onun gecesidir.

—Abi kalk, ne işin var bu gece burada böyle?

—Ne istiyorsun evlat, uyuyorum.

—Ben seninle arkadaş olalım istemiştim; umarım rahatsız etmedim.

Abi durumu sezer ve: —Adın ne senin evlat?

—Benim adım Gökhan abi, seninki?

—Adım Mehmet. Ben böyle sokakta yatar kalkarım. Seni sevdim evlat. Ne derdin var?

—Hiç abi... Uyku tutmadı, biraz gezeyim dedim.

—İyi yapmışsın. Bak evlat, ben genelde buralarda olurum. Şimdi evine git, geri yat.İstediğin zaman beni bulursun.

—Olur abi.

Gökhan o gün evine döner ve yatağında her karanlığı aydınlığa çevirebileceğini bilerek hayatının en rahat uykusuna dalar. Gökhanın da artık bir dostu vardır. Yalnızlık onun kaderi olmaktan çıkar. Zzzzzz...