Benim içimde bir çocuk var. Ne ışıl ışıl bulutları, ne pembeleri,ne mavilikleri anlatır. Benim içimdeki çocuk tastamam İspanyol’dur. İçindeki kıpır kıpır heyecanla o coşkudan, o güneşten ve hatta o aşktan bile anlar. Onun bir günü en büyük cennete meydan okur.

Ben onu seviyorum.Onunla yaşamak benim işim.Denize giderim aynı, otobüse binerim aynı. Yakıcı güneş... Hoplar içim her daim. O çocuk bir gün yalnız kalsa üzülür. Öyle işte.

İçimdeki çocuk artık hırsızı, polisi bile iyi ayırt eder. O kendi gibi iyileri korur,anlar. Dostunun parası mı yok, mutlaka onda bulunur. Alay etmeyiniz. Çocuk bu. Büyüklerden iyi ayırt eder iyiyi kötüyü alimallah. Hele siz de bir karanlık yolcusu iseniz,düşmeyiverin aman bu çocuğun eline.Diğerlerini pekala kandırırsınız ama o anlar. Geçiş vermez küçük ideallerinize.

İşte o çocuk şu an cehennem yasalarının her birini öğrendi.İyi mücadele ediyor korkakların her biriyle ayrı ayrı. Büyüyünce ne olacağını geç karşısına bir sor bakalım. O yine de içinde parlayan İspanyol güneşini anlatacaktır sana."Ne işim olsun,ne olmasın abi. Önce sevgim olsun,saygım olsun. Şimdiki gibi tadayım hayatı yine doyasıya."diyecektir.

Onun artık denemediği spor,oyun,kitap;denemediği heyecan kalmamıştır. Ferman salın dört bir yana"Yaşıyor o, yaşıyor!" diye.Hiçbiriniz umrunda olmadan. O kendini iyi tanıyor ve öyle kalmaktan korkmuyor. Mutlu, coşkulu,heyecanlı ve hayata bağlı... Bu dünya onun;o İspanyol çocuğun.