Uzun gökler her zaman yalnızlığı, merhameti anlatmazdı. O gün gelmişti.

Bir şey eksikti; kimse sormadı. Cevaplayan da yoktu. Yalnız kalmıştım.

Kalbin ne tonda kara olduğu meydana çıkıyordu yavaş yavaş. Siyahın en son tonu yetmiyordu zebanilerin açlığını, çığlığını bastırmaya.

Bazı kan davaları vardır; hep sürer. Haklı olan bir taraf hep vardır. Ama genelde sessiz kalırlar. Masumiyet aranan bir şey değildir, yarımlıkları seven şu dünyada.

Evet dünya yarımdır; aydınlatmak istemez her yanını. Acı olsun, feryat olsun ister. Dedim ya masumiyet işkillendirir, yorar. İstenmez.

Peki ne olacak şimdi?

Hiçbir şey. Küsüp küsmemek sana kalmıştır. Ama küsmelisindir.Hayat sevmez dikbaşlılığı. Yenilmelisindir, ki ortadan bir sinir bozucu kişilik eksilsin.

İstenmezsin işte o yüzden. Güreş ringindeki dairenin dışına atılırsın. Sebebini anlayamazsın.

Adalet vardır çocukluktan kalbinde. Hayaldir derler, olmaz derler. Diretecek ne gücün kalmıştır, ne de yüzün.

İşte böyledir kan davaları. Ama bana soruyorsan: "Kan davaları öyle olmaz küçüğüm."