Ele alacağımız ilk uzun havanın adı, ’Diyarbekir Dolar Şimdi’. Yöresi Gaziantep. Uzun havayı Muzaffer Sarısözen derlemiş. TRT repertuvarına da ’’Diyarbekir Dolar Şimdi’ adıyla kaydedilmiş. Uzun havayı Belkıs Akkale’nin sesinden dinledim, sanatçımız başarılı bir şekilde yorumlamış. Uzun havanın sözleri şöyle:
Oğul oğul.. Diyarbekir dolar şimdi
Dolar dolar boşalır şimdi
Di gel di gel havar di gel di gel
Oğul, oğul... şu benim hasret gönlüm
Hele kurban... Dolar dolar boşalır şimdi
Oğul! Ya derdime derman ya ketlime ferman

Oğul, oğul... Yün eğirdim kelep ettim
Şam yolunu Halep ettim
Di gel di gel havar di gel di gel
Oğul, oğul, bir vefasız yar için
Hele kurban... Genç ömrümü telef ettim
Oğul! Ya derdime derman ya katlime ferman

İnsan ıstırap çekmeden olgunlaşamaz. Metindeki ’hasret gönlüm’ insanın kavuşamadığı arzu ve isteklerinin ifadesi. Bunun öznesi kimi için karakaşlı kara gözlü (yoksa sarı saçlı mavi gözlü mü demeliyim!) bir sevgili, kimi için de manevi bir yöneliş. Şimdilerde duygular sanki de metalaştı, hasretin öznesi ticarileşti: İste, fiyatını öde, senin olsun! Öyle bir çağı idrak ediyoruz ki, içimizde, sanki de, ’hasret gönlüm’ diyebileceğimiz pek bir şey kalmadı gibi...

Atalarımızın derdi vardı, gönülleri kaynar gözleri ağlardı. Bizim içimiz ise susuz toprak gibi kuru. Gönlümüzün derdini çektiği bir hasreti yok. ‘Ben’ içimde yapayalnızsam, ne kıymeti var şehrin dolup boşalmasının! Derdi olanın içi şehirdir. İnsan içtir, dış değil! Modern hayat içimizi boşalttı. İnsan, bir meselenin adamı olursa insan olur. Meselesini dert edinmeyen, gönlünde bir ağaç yetiştirmeyen, gönlündekine emek verip çile çekmeyen, sabredip de yünü ip etmeyen, Diyarbakır-Şam arasında mekik dokumayan, gönlüne ömrünü adamayan, ’Oğul! Ya derdime derman ya katlime ferman’ diyip boynunu uzatmayan, her şey olur da ağam, adam olmaz!