ÖZLEMDİR HAYALİM

• 29 Şubat 2020 Cumartesi 23:18:26

Bana kırıldın, biliyorum. Ağlıyordun son gördüğümde, konuşmak istedim ama kelimeler kifayetsiz kaldı. Üzüntüne ortak olmayı ne çok isterdim, beraberce neşelenirdik hep. Hüznü içimizde taşırdık, kimseler bilmezdi bizi bizden başka. Yalnız değildik; beni göremediğinde tasalanmazdın, var olduğumu bu gece olmazsa başka bir gece buluşacağımızın ve anlatacak çok şeylerimizin olduğunun avuntusu yaşama heyecanını körüklerdi. Ve... "Ayrılmak" fiili bizden ıraktı, ölüm dahi mani değildi buluşmalarımıza.

Sen, her gece başını nazlı nazlı, insanoğluna bahşedilen güzelliğinle geceye kaldırır, gözlerinle kısa bir yolculuktan hemen sonra parıltıları fark ederdin. Bazen kutup yıldızı sana şaka yapar, ben olduğumu zannederdin. Ona tatlı bir tebessüm bırakır, hemen karşısında beni bulurdun. Saatlerce konuşurduk ve senin en çok hangi halini severdim biliyor musun? Hani gözlerin gökle buluştuğu vakit, benim gençlik veya olgunluk çağımdaki en parlak olduğumu fark edip, sevincinden haykırarak herkesi başıma toplardın....