26 ŞUBAT

• 26 Şubat 2020 Çarşamba 13:18:38

Nihayet kendisi ile baş başa kalabilmişti...

Gecenin kimsesizliği ile olan dostluğu çok uzun yıllara dayanırdı Sevgi’nin.
Ne yorgunluğu ne de uykusuz kalışı onu bu alışkanlığından vazgeçirememişti.
.
Olmazsa olmazım dediği bu saatlerde düşlerinde dolaşmayı seviyordu.

Bunaltıcı bir sıcak vardı...
Köşesine çekilmek yerine balkona çıkmayı tercih eden Sevgi, çökercesine atmıştı kendini sandalyeye.

Başını geriye atarak yıldızları seyretmeye koyuldu.
Tek tek ve küme halinde gökyüzüne dağılmışlar, muhteşem bir görüntüyle sanki dünyaya göz
kırpıyorlardı.

Birden, hareket halinde olan başka bir ışık dikkatini çekti... Uçak, evet evet bu bir uçaktı.

Yüzünü buruşturdu, baktı... baktı, içi acımıştı besbelli...

Hayatın yalancı seyrine kendini kaptırıp, uzun uzun ağladı...
Neye, niçin ağladığını da kendi de çözemiyordu aslında.

**********

Uçağın kalkmasına çok az bir zaman kalmıştı...

Meraklı bakışlarla kalabalığı izlerken yüreği kıpır kıpırdı Sevgi’nin.
Yolcularını uğurlamaya gelenler bekleme salonunu terkederken yaşanan hüzün seli çok duygulandırmıştı onu.
Son on gündür annesini doya doya göremediğini düşününce içi acıdı.
...

Vedaları hiç sevmezdi, son ayrılırken de ailesine, anneciğine sarılıp, öperken ’ yarın görüşürüz meleğim ’ demişti.

Kimse bilmiyordu bugün uçacağını.

...

Her şey o kadar ani gelişmişti ki...
Bir ay içinde nikah, düğün, hazırlıklar tamamlanmış ve şimdi kendisini uzaklara, bilinmeyene götürecek olan uçağı bekliyordu Sevgi.

Ailesini, evini, odasını, yatağını daha şimdiden çok özlemişti...

Yanında sessizce oturan eşini merak etti birden. Yan gözle süzdü, yüzündeki bitkin ve sıkıntılı ifadesiyle yaşlı bir çocuğa benzetti onu.

Henüz bir aydır tanıdığı, hakkında hiçbir şey bilmediği eşi nasıl biriydi acaba, nasıl bir hayat bekliyordu Sevgi’yi...

...’ Kontroldan geçin ’ anonsu.

Son kez dönüp ardına baktığında, yüreğine düşen acıyı gizleyen bir buluttu.

...

Ve gurbet...
Hayat; içine dalmadan çözülmeyen zor bir bilmece.

Dağ gibi sorunlar ömür törpüsüydü, düze çıkmayı beklerken sinesine aşılamayan kalelerin surları örülüyordu sanki.

Hayallerini çok derinlere gömmüştü Sevgi.

**********

’ Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime
Titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime
Perde-i zulmet çekilmiş, korkarım ikbalime
Titrerim mücrim gibi baktıkça istikbalime ’

Kemani Serkis Efendi

**********

Hüznün sancılarıyla beliren düşünceler kalbini öyle yormuştu ki...
Gözlerini yumdu, dünlerinde kaybolmak istiyordu sanki...

...

- Sen hâlâ yatmadın mı?... Çocuk musun senn?...
Hasta olacaksın kalkkk...

Eşinin sesiyle irkilen Sevgi acı acı gülümsedi.

- Evet canım, yaşlı bir çocuğum ben, koşulların zorluğuna direnen!