Düşteyim(2)...

• 14 Şubat 2007 Çarşamba 22:51:41

Beynimin içini kemiren bir şeyler vardı. Uyumaya çalıştım, ama başaramadım. Kalktım, yüzümü yıkadım, uyumaya çalışmanın verdiği uyuşuklukla. Odama girince ilaçlarım(kağıdımla kalemim), beni bekliyor gibiydi. Çaresiz, geçtim yazı köşeme, tutsaklık derecesinde.
Oturunca köşeme, beni bekleyenin sadece ilaçlar olmadığını farkettim...
...yazı yazmanın verdiği huzurun, tozları canlandı gözümün önünde aniden. Bu tozlar, hiç de tahmin edemeyeceğim kadardı ve beni belki bir daha göremeyeceğim, bir düşün içine sürükledi...
Huzurun en yüksek mertebesinde, uzanmış yatıyordum, çimlerin üzerinde.
Çocuklar eğleniyorlardı, bütün bir günün stresini, üzerlerinden atarlarcasına. Görmüyordum onları. Ama duyuyordum, cıvıl cıvıl seslerini, insanın içini ısıtan kahkahalarını. Hissediyordum, yanımdan geçerlerken, güneşten daha sıcak olan gölgelerini.
Güneş vurmuştu yüzüme. Baktım ben de güneş vurmayan yere.
Ressam, nehir çizmişti bulutlardan, gülümsüyordu çocuklara. Kanat çırpıyordu kuşlar, nehrin üstünde. Nehrin yanında, biri yatıyordu, bulutlardan yapılan çimlerin üzerinde. Yattığı yerde, huzurdan uçar gibiydi. Ben de öyleydim.
Sonra, burnuma nehir kokusu gelmeye başladı. "Ressamın çizdiği nehir aklımı başımdan aldı heralde" diye düşünsem de, ayağa kalktığımda, hemen yanıbaşımda, nehir olduğunu farketmek zor olmadı. Şaşkınlıkla bakakaldım nehre. Hayranlıkla da ressama... Doğayı iç hatlarına kadar çizmişti. Tabii ya:
"O huzurdan uçan adam da bendim."
Ressam çocukları da unutmamıştı, o sımsıcak kahkahaları bile beliriyordu.
Bir bulut parçası ufalanıp, resimdeki beni ayağa kaldırmıştı. Ressam o kadar profesyoneldi ki hareketleri bile kaçırmıyordu.
Tüm bunlar olurken; güneş saklambaç oynuyordu, bulutların arasında, oyunu ilk kez oynayan bir çocuk gibi. O kadar belli ediyordu ki saklandığı yeri sıkılıyordunuz oynarken. Ama yine de, güldürmüştü beni.
Çocuklar, olanların farkında değildi, eğlenirlerken...
Ressam kayboluyordu yavaş yavaş olanları izlerken...
Her şey eskisi gibi değildi, güneş batarken...
Ben ise, olanların esaretinde, bitirdim yazımı, çıkamadan düşten...