BEN BABALI KEMAL

• 18 Şubat 2020 Salı 10:17:35

"Beni sarhoşken yapmıştır kesin. Annem değil, tabii ki babam." Öyle diyor Kemal. "Ayık olsa öyle bir şey kesinlikle olmaz. Olamazdı. Çünkü beni günahı kadar sevmezdi..."

"Oysa ben, içki sigara içmem; öyle kötü alışkanlıklarım yoktur. Kumar oynamam; at yarışı, toto, loto, bahis filan; öyle kötücül alışkanlıklarım yoktur.
İnsan oğlunun tek kötü alışkanlığı o mu; içki veya sigara, veya kumar? Değildir tabii. Mesela yalan; o kötü bir şey değil mi? Riya mesela. Yani iki yüzlülük; o kötü bir şey değil mi? Kandırmak, aldatmak, yalanı doğru yapmak, ürkütüp korkutmak. Mesela masumca olsa bile evden okula diye çıkıp sağda solda serserice savrulmak. Karnedeki baştan aşağı zayıfları iyi, hatta pekiyi yapmak. Dönem sonunda sınıfta kaldı yazısını değiştirip geçti yapmak. İşe gidiyorum diye sıvışmak ve akşam olunca eve gelirken fırından çaldığın beş ekmeği bakkaldan aldım deyip mutfağa bırakarak anneyi kandırmak; kötü bir şey değil midir?"
"Ben içki sigara içmem." diyor kemal. "Kumara takılmam. Öyle kötü alışkanlıklarım yoktur. Ama damarlarımda babamın kanı dolaşır; alkol ve nikotin kokulu. Ruhum onun çekim alanındadır ama ona asla esir olmamıştır.
Hani eline, diline, beline. Hani o felsefe. Elime hakimim çok şükür, kimseyi dövmem. Belime hakimimdir; karımdan başkasını kendime eş etmem. Tek dilim. Biraz çok konuşurum. Biraz küfür vardır içinde ama hepsi de masum.
Hiç kimseyi alaşağı etmem. Üstte değilimdir hiç bir zaman ama asla aşağılara demirlemem. Hani yeri geldiğinde sözümü esirgemem; söylediklerimi bipleyip korkuyla onun arkasına gizlenmem. Hayat doluyumdur hep, yaşam sevincini yitirmişler gibi çabucak depresyona girip paniklemem.
Babam işçiydi. İçerdi ama işine gelip gider, evine ekmek getirirdi. Anam hemşireydi. Yaralardaki irini temizler, pansuman eder, diker, sarıp bandaj eder; eve gelince hem babamın hem de ben gibi haylaz yaramazların kahrını çekerdi...
Anam hala sağ. Hayattadır yani. Zaman zaman beni tokatlayan babam erkenden ölüp gitti ama ben ikisini de çok seviyorum.
Şimdi başımda babam yok ama lakabım babalı. Onu bana kim koydu ise! Kırk üç yaşındayım. İşim var, aşım var. Evliyim, menekşe gözlü karım var. Evrim ve Devrim adında bir kızım bir de oğlum var. Sağcılar onlara iş vermiyor solcudurlar diye; işte o konuda sıkıntılarım var...
Ben, namı diğer Lüleburgazlı Babalı Kemal. Bir insanım. İnsanoğlu insan. Sadece o kadar. Bu kimlik ve bu kişilik ile içen veya içmeyen ama dövmeyen, sövmeyen, harama uçkur çözmeyen herkesi çok seviyorum. Yalancıların yalandan dediği gibi yaradana kul olduğunuzdan ötürü değil, tek insanoğlu insan olduğunuz için..."

Latekmen. 17/Şubat/2020/Lüleburgaz