UMUDU HEP TAZE TUTMAK

• 12 Şubat 2020 Çarşamba 12:13:48

Günaydın:
Güler yüzlü ve güzel dileklerle güne başlamak ayrı bir keyifti benim için.
Gün boyu çok iyiydim çünkü günlerdir makineleri işgal eden ( VİRÜS’Ü ) Temizlemiş derin bir oh çekmiştik. Çocuklar hala daha uğraşıyorlardı ama olsun, çözülemeyen sorunu çözmüş, son işmiz makineleri yeniden kurmak ve de çalışır hale getirmek kalmıştı. İki kardeş kaç gündür dükkânda yatıp kalkıyorlardı. O arada üç beş makine daha almayı düşünüyorduk. O makineleri nasıl alırız, onun hesap kitabını yapmaya çalışıyorduk bir yandan da. Hiç dikkate almadığım, aklıma dahi gelmeyen dualara ihtiyaç duyuyor, en küçük bir iyi dileğe can atıyordum çünkü umudumu tazeleyip telepati kurmaya çalışıyordum. İş hayatı insana çok şeyler öğretiyor, hele de emperyalizmin insanları nasıl yok ettiğini, insanı nasıl acımasızlaştırdığını ve asıl sömürüyü burada görüyor, burada farkına variyor insan...
Zoraki direnmelerin insanı nasıl ufaltıp yorduğunu anlıyorsun. Benden değilsen senin yaşamaya hakkın yok bunun farkına varıyorsun. Bazen de insanlığından da utanıyorsun. Oysaki benim küçük mütevazı bir iş yerim vardı bi düşünsenize büyüdüğümü. Sen büyüdükçe etraftakilerin sana karşı olan kinleri, kıskançlıkları daha da büyüyor. Sana fark ettirmeseler de bunu çok iyi hissedebiliyorsun çünkü her şey okadar yapay okadar yapmacıklaşıyor ki, anlamamak mümkün mü? İşte bu yüzden etrafımda kimseyi görmek, kimseyle mahitap olmak istemiyordun. Böyle korkunç bir hisse kapılmıştım maalesef çünkü buna mecbur bırakılmıştım
Herkes bir şekilde sizden direkt, olmadı dolaylı yollardan da olsa para istiyordu.
En başta Devlet ;belediye, dernek, dükkân sahibi, ev sahibi kırasını istiyor malum mal sahibi değilsiniz. Elektrik, SÜ, muhasebeci, internet artı aykırıdan gelen vergiler, kimse sormuyor var mı diye, ödeyeceksin,İyi de nasıl?
Bunun yanında Teknoloji çok hızlı, şu küçük dükkân’da bile bu baş döndürücü teknolojiyi takıp edemezken, devrimin buna yetişmesi çok zor, neredeyse imkânsız gibi bir şey. Hele de şu koşullar’da yetişen insanlarla mı? Hiç sanmıyorum ama insan gene de Umudunu yitirmek istemiyor…
Gündüz Yavuz 5 / 30 / 2008 / Cum