BOUDELAİRE ÜZERİNE

• 8 Şubat 2020 Cumartesi 23:47:42

Mösyö, siz soylu ve cömert bir insansınız. Derin, ve çoğu zaman da, huzur verici şeyler yazmaktasınız. Güzel’e vurulmuşsunuz. Uzatın bana elinizi. Koğuşturmalara gelince, onlar insana ancak büyüklük kazandırır. Dayanın !

VİCTOR HUGO

Yeterince açıktır ki Baudelaire, Victor Hugo’nun yapmamış olduğuna yönelmiş, Victor Hugo’nun aşılmaz olduğu bütün yaratım çeşitlerinden sakınmıştır. Daha az serbest ve nesirden titizlikle uzak bir teçvite döndüğü,sürekli büyünün ardından koştuğu ve hemen her zamanda ulaştığı da yeterince açıktır. Köken bakımından romantik olmasına, ve hatta beğenileri bakımından da romantik olmasına rağmen, kimi zaman bir klasik görüntüsü verebilir Boudelaire. Klasik olanı tanımlamanın, ya da tanımladığını sanmanın, sonsuz şekilleri vardır. Biz, bugün için, şu tanımı benimseyeceğiz: Klasik o yazardır ki, kendinde bir eleştirmen taşır; ve bu eleştirmeni, işine sıkı sıkıya ortak eder. Boudelaire’in şiiri, uzun ömürlülüğünü ve üzerimizde hala sürüp giden derin etkisini, çınlayışının doluluğuna borçludur. O dönem şairlerinin her sıkıya gelişte başvurdukları gibi bu sesin de tumturağa düştükleri olur zaman zaman;ama hemen daima bu ses, kendisini her türlü nesirden ayırt eden, hayranlık verici arılıkta bir melodik çizgiyi ve sağlam bir tınlatışı korur ve sürdürür.

PAUL VALERY

Victor Hugo ve Paul Valery, Boudelaire için böyle diyorlar. Bir de Boudelaire kendi için neler diyor ona bakalım, ve yazımızı büyük şairin sözleriyle bitirelim:

Bütün herkesten olduğu gibi kendimden de hoşnut olan ben, Tanrı’nın gözünde kendimi temize çıkarmayı ve gecenin sessizliği ve yalnızlığı içinde birazcık gurur duyabilmeyi nasıl da isterdim...Ve siz, Tanrım Efendim, bana, insanların en bayağısı olmadığımı, tiksindiğim kişilerden daha aşağılık olmadığımı kendi kendime ispatlayacak bir kaç güzel dize ürettirme lütfunda bulunun, ne olur !

Vah ki bir kentin biçimi bir ölümlünün kalbinden daha hızlı değişiyor.

Çocukluğumdan beri yalnızlık duygusu hep,. Aileye rağmen.-ve özellikle, arkadaşların ortasında-hiç bitmeyecek bir yalnızlıkla örülü bir yazgı duygusu.

Benim dışımdaki gerçeklik, yaşamakta bana yardım ettiyse, var olduğumu ve ne olduğumu sezmekte bana yardım ettiyse, evet, o gerçeklik şu yada bu olmuş, ne önemi var ?

Başkalarına yararım dokunmadığından, kendi kendim için de tehlikeli olduğumdan dolayı öldürüyorum kendimi. Ölümsüz olduğuma inandığım, ve umduğum için, kendimi öldürüyorum