HADİ AŞKTAN SÖZ EDELİM SOLOSU

• 24 Ocak 2020 Cuma 16:44:57

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Bu sadece kendime oluyor sandığım muhteşem bir duygudan bahsederken hangi kelimeyi kullansam daha pek çoğunun hatırı kalıyor.Dışarıda gürül gürül akan bir Dünya varken içimde ağır çekim bir film sahnesi var sanki. Tüm şiddeti ile yüreğime dokunan nadir bir kuşun kanadından bahsediyorum.Dokundukça hem şiddeti ile acıtan hem verdiği zevk ile öleceğimi bilsem daha çok isteyeceğim özlemli bir sertlik. İçinden hasret geçen şeyler pek sevilmezmiş derler ama bu öyle değil işte.

Anlamaya çalışmıyorum. Yuvasız kalmış bir sanat eseri gibi onu kendi odama buyur ediyorum. Bu beyaz küp içinde güven içinde olacağına asla söz veremem. Çılgın bir gücün ele geçirdiği duygularımla bağlıyım ona. İçinde her şeyden olan dev bir tabloya bakıyormuş gibi düşünmeli. Nefret,öfke,hasret,merhamet,tutku ve belki biraz fazla tutku... Bir çocuğu sever gibi okşamak istersiniz ona bakarken ve bazen de deliye dönüp kıskançlıktan daha az önce kıyamadığınız yüzüne sağlam bir tokat atmak istersiniz. Bu tabloya bakarken hepsi, tüm duygular sizin olsun istersiniz. Doyumsuz bir arzu ile asla azına razı olamayacağınız bir haz yağmuru gibi.

Sanılır ki ana renkler olunca yetinilen bir şey. Asla değil... Ara renklerin tüm tılsımıyla beraber seversiniz bu duyguyu. Evet, aslında sevilen şey duygunun kendisidir. Bu tarifsiz hisler size yaşattıklarınızı yaşatmamız olsa kişilerin bir önemi olmazdı. Dudaklarından kana kana içme arzusunu susuzlukla bağdaştırırlar. Bir çeşmeye ağzımı dayayıp tuz yutuyormuşum gibi asla geçmeyen bir susuzluktan konuşunca insan buna ben susamak demezdim. Mazoşist bir tavrı var kendince. Yetinilmedikçe acı veriyor, acı verdikçe daha çok istiyorsun. Daha büyük bir arzuya açılan bir kapıdan o beyaz küp gerçeğim oluveriyor ve bana ait ne varsa orada, onun için sergilemek istiyorum.Hepsini birer birer öğrenip sevmesini bekliyorum. Tüm bunları, o benim içimi dışımı severken bana hissettirdikleri için istiyorum. Bencilliğin daha büyüğü olamaz. Biri için tek olmak arzusu kadar o birini paylaşamamak hissi de delice bir histeriye dönüşüyor. Paranoid düşünceler geçiyor bazen aklımdan, yanımda olmadığında neler yaptığını bilebilmek için çıldırıyorum. Bu çıldırış bile tatlı bir keyif veriyor içten içe. İstediğim şey onun her anını bilmek mi yoksa bu bilme arzusunun sürekli bende kalması mı ayıramıyorum.

Büyüklük göreceli bir kavramdır. Devasa eserlerin sergilendiği bir sanat galerisinde Alice sadece tavşanın saatine odaklanabilir. Büyük olan ona göre belki de sadece tavşanın gözleridir. Bir harikalar diyarı yaratımında yıllarca gözlerinizi ayıramayacağınız tek bir objeden bahsedebiliriz. İşte bu tam da öyle bir duygu. Büyük Cam da izleyebilirsiniz cinsiyetçi sevilerin ’’Bekarlar Tarafından Çırılçıplak Soyulan Gelin’’ suretini. Oysa bir kadının da aynı oranda zevk objesi olduğunuzu hiç düşünemiyorsunuz demek isterdim. Öğrenilmiş zavallılıklardan sıyrılmış olan bir adama rastlamak bu devirde ve dahi önceki devirlerde pek mümkünsüzdü. İşte bu yüzden bir cennetin tam ortasındaymış gibi o nadir kuşun kanat çırpışlarına tutunuyorum. Yan yana olarak aynı yöne bakmanın derin ihtirası on bin milyon sevişmeden çok daha zevkliymiş. Biri diğerinden fazla olan şeylerin dengesinden bahsedemeyiz.

Pek çok hissin bir arada oluşuyla ete kemiğe bürünmüş, yoğunluğu ile sanki elle tutulabilecekmiş hissi veren, dokunamadığınız ama dokunuyormuş gibi keyif aldığınız, fizikken yara almadığınız halde derin bir acı ve şiddet de içerebilen, bir kayıp yaşamadığınız halde elinizi veya herhangi bir uzvunuzu kaybetmişsiniz hissi veren yokluğun yoksunluğunu size yaşatabilen eşsiz bir hissi hiç bir sanat ifade edemez. ifade edebildikleri sadece Kitsch bir yansımadan ibaret. Suya düşen gölgeniz siz değilsiniz o sadece suya düşen gölgenizdir. Tıpkı bir piponun resmine bakar gibi anlayabilir diğerleri bu bendeki şeyi. Başkaları için başkaca tarifler içeren, her ruhta başka tonlarda canlanan bir rengin tarifi ne yazılabilir ne de çizilebilir.

Sevgilinin teninde bulunan hazineden yüreğime taşıdıklarım sadece benim bilebileceğim nadir bir kuşun kanat çırpışlarıdır. Her bir cümleyi onunla paylaşırken yaşadığımı, o anı tasvir ederken kısmen anlatabilirim. ’’Bir sevgilinin kendisini mi yoksa sizi sevme şeklini mi seviyorsunuz?’’ diye sormak isterdim insanlara. Her şeyin aslında ilkel güdülerin peşi sıra gidildiği basit bir çıkarımdan ibaret olduğunu düşününce mantığım bunca karmaşık duygunun bir demet çiçek gibi burnuma salınan feromon kokusunun sonucu olduğunu kabul etmek istemiyor. Daha gizemli bir şeyler olmalı, daha karmaşık, daha anlaşılmaz bir düşün ortasına düşmüş olmalıyım. Bu duygu beni alt edebilecek kadar güçlü ise basit bir tasarımın zekama haksızlık olduğunu düşünürüm.

Aşk; nadir bir kuşun yüreğimdeki kanat çırpışlarından ibaret. Sevgilinin mavi bir muammaya dönüşmüş gözlerinin bana neler söylediğini tenimdeki dilsiz hücreler biliyor. Aşk, kendi bedeni ve dili olan bambaşka bir varlık gibi geziniyor onunla aramızda. Ben bu adamı yine severdim aşk olmasa da . Ama aşk olunca onu sevmeyi de onun beni sevmesini de seviyorum.

Aşk; seni küstah sevişgen şey ebedi olduğun kadar şımarık bir objesin. Muğlak taraflarınla hem yassı, hem bulanık, hem saydam, hem mat, hem aydınlık, hem aydınlıktan yoksunken ki grilikte, hem soyut, hem somutsun. Sen aşk, duyguların hikayesini anlatan ’’tırnak içindeki’’ gösterişsin.

Ve sevgili, ellerini değil ellerinle verdiğin hissi seviyorum belki de ama sen o nadir kuşun tanrısısın.



Not: Bak hiç pompişim demedim :)))

Deniz...