Ne nokta nede virgül benim isim soru işaretleriyle
Şimdi beynime yuva yapan soruların cevap bulma vakti yıllardır biriktirdiğim belkide binlerce soru

Hani ucundan sökülünce tümden kaybolan düşlerim
hayal et diyor iç sesim hayal et oysa hayal dünyamda şekerden kaydıraklarım
çikolatadan salıncaklarım yıkıldı
bir hezeyanın enkazı altında can verdi en güzel düşlerim

Şimdi zulasında acı istiflermiş bir yüreğin sahibiyim o kadar yalnızım ki
hiç yalnızlıkta sesiniz duvarlara vurup tekrar size döndü mü
hiç telefonunuza her saniye bakıp şarjını bitirdiniz mi
Ya tavanlarda en güzel düşlerinizi resmettiniz mi

İnsan bazen istiyor yanında bir ses bir nefes
Sen yalnızsın diyor bolapdaki domatesler
Ekmek üzülüyor peynir boynunu büküyor pek bir dertleniyor katran karası cay

İnsan hiç yalnızlığın uğultusunda gözlerinden seller aka aka ölüme kapatır mi göz kapaklarını
Bazen diyorum uyusam uyusam hiç uyanmasam
Diner mi acılarım
Biter mi bu göz yaşlarım
Tükenmez dediğim kalemin bile tükendiği bir hayatta

Of bir kahve telvesinde kendime bakıyorum
Aynalara vuran o yüz bana yabancı
Perdeleri çekilmiş
Bayrağı yarıya inmiş bir bedeni sürüklemek kaderim

Hani diyordu ya bir şair geleydin bir çay içimi sen çay dökerdin ben içimi
Yıllarca beynini salak saçma şeylerle dolduran ben
şimdi nasıl inandırıcam yalnızlığın kader değil seçim olduğuna
bilmiyorum

Siz en iyisimi yakın beni

Küllerim karışsın arş i alaya
Ve ben küllerimden yeniden doğayım
Yakın beni hiç bir ateş yaşamak kadar canımı acıtmaz
Çak çakmağı hayat
Gönüllü köz oldu bedenim
Çak çakmağı güller yanmaz diyenlere inat
Çak çakmağı