Ne kadar anlatmaya çalışırsak çalışalım
karşıdakinin anladığı kadar dır her şey bazen bir söz yeter en yıkılmaz dağları bile yıkmaya
yada bir bakış yeter buz dağlarını eritmeye
yaralar açan bazen duyduğumuz ve hakettiğimizi düşünmediğimiz sözler en çok dost yaralar bizi
tabiri caizse şairinde dediği gibi
’elin taşı değil de dostun gülü deldi sinemi’

insan en çok sevdiğine kırılır eğer biri herhangi bir şeye çok büyük tepki veriyorsa bu onun size verdiği değerin büyüklüğüdür
her şeyi bilmek her zaman yetmez bazende susmayı bilmek gerek

bundan beş yıl öncesinde daha asi kabuğuna sığmayan sivri dilli hatır gönül bilmeyen bir kızdım şimdi ise insanları anlamaya görülenin ardındaki gizleri çözmeye çalışan biriyim
empati yeteneğimi kullanıyorum

ölçütleri olan sınırları olan bir insanım dümdüzüm sağa sola dönüşler keskin virajlar yok karekterim de
net sevdim sevmedim ortası yok
hani derler ya kırk köyden kovulmuş kırkbirinci köyden de kovulsam doğrularım değişmez benim

laflara çok önem vermem dudaklara veririm o sözün kimin dudağından kimin yüreğinden çıktığına bakarım
bazen izlerim uzun uzun özellikle bana yalan söylediklerini bildiğim insanları
onları ve onların bana inandırma çabaları hoşuma gider içimde sakladığım sadist duygularım kabarır
aç kurtlar beynimi kemirirken milyonlarca olasılığın çetelesini çıkarır en az zarar göreceğim yola çeviririm ayaklarımı

korkusuz bazende küstahça kelimeler kurabilirim dedim ya kişiye ve olaya göre tavrım değişir genelde ayna olmayı tercih ederim insanları beni gördüğü kadar bana yansıttığı kadar yansıtırım her şeyi
herkese değer vermem değer ölçülerim vardır ama değer verdiğimi de ite köpeğe hatta kendine bile ezdirmem

dost canlısı sırdaş hatta yoldaşımdır ama iş kullanılma sınırına geldi mi ve ben bunu fark ettim mi olay biter
işte o zaman içimden kılıcını kuşanmış bir cengaver çıkar o zamanda yakıp yıkarım
gözüm mavi olmasına rağmen bakışlarım kara dır delidir adım gözümü budaktan elimi ateşten sakınmam lafla değil icraatle yürür işler bana icraatle gelin insancıklar

boş laf sevmem dediko du bilmem
varsa yerim yoksa lafını etmem komşum açken tok yatamam birinin derdi varsa ve ben bunu biliyorsam yanında olurum mesafelerin canı cehenneme diyerek

hazır cevap pratik zekayım dır bazen çok güzel salağa yatarım doğuştan Rabbimin bana bahşetmiş olduğu bir özelliğim vardır bunu bilirim hissetmek her şeyi hissederim yalanı acıyı sevgiyi klavyeye dokunan parmakları bile
zaten bu özelliğimden dolayı Spirüktüel danışman oldum

evrende her şeyin bir enerjisi vardır
taşın tokanın sözün sesin her şeyin enerjisi bazen hiç tanımadığımız bir insanı sevmeyiz bu o insanın bize yolladığı enerjidir

olumlu bakmak hayata en doğru olanıdır.

bundan 20 yıl önce bazı özelliklerimi fark edip araştırmamla farkındalığımın farkına vardığım günden beri enerjiler hisler ritüeller benim nirvananın nirine çırptığım kanatlarım oldu
şimdi çevremde süre gelen hayatların yaşanmışlıkların gizlerini inceliyorum
yolda bir çocuğu ağlıyor görürsem hemen hikayesi imgeleniyor gözlerimde ve o çocuğun acısını hissediyorum

bana tevazudan bahseden insanlar sizleri de hissediyorum emin olun lakin ben yerinde ve zamanında konuşurum
şimdilik diyeceklerim bunlar
beni tanımak anlamak isteyenler varmış
a dan z ye buradayım
ve aynı içtenliği aynı öz veriyi onlardan da bekliyorum hadi yazın kendinizi
SİZ KİMSİNİZ

Not: bu yazıda nokta virgül hiç bir şey yok çünkü ne virgül kadar sabrım
nede nokta kadar alacağım nefese ihtiyacım yok

ben dik açılı bir Üçgenim
ve buda benim parmak izim
tükürdümmü yalamam tükürtmeyin