yazın; okuyanın vicdanını sorgulatıyor
"ben bunu yapar mıydım?" diye sorduruyor.hele ki 70 yaşına merdiven dayamışken
zor soru...
koca bir hayatı o kadar minimal ama güçlü,
koca bir yüreği yorgun ama mangal gibi kor
anlatmak tam da senin işin işte koca bedros.
yazının sonlarına geldiğimde
Murat Çobanoğlu nun

"neyine güvenem yalan dünyanın
kerem'i yandırıp kül etmedi mi?
on bir ay bülbülü ettirdi feryat
gül için bülbülü lal etmedi mi? "

türküsü geldi aklıma...

bana bir şarkı lazım şimdi, bir de eski fotoğraflar




erdal güvenli tarafından 1/24/2020 10:15:18 PM zamanında düzenlenmiştir.

sadece yazdıklarını değil yüreğini de seviyorum
😊 güzel bir insansın Bedrican

Vefa adına yazılmış harika bir yazı idi

tam sıradanlığın dişleri geçerken zihnime
farkındalığın yağmuruyla serinledi yüreğim

yazan yüreği kutluyorum

bu aralar en çok ürktüğüm ata anamın ölmesi..veya hasta olup yatağa düşmeleri..
niye korkar ki insan bu olaylardan..
kayın pederle hiç anlaşamam.. beş kızından biri benim hanım, içlerinde tek okumuş..kayın valide öleli 3 sene oldu.. everemedik, nasip olmadı..

nasıl anlatayım,
aksi ve ne bileyim yani..
yıllar önce 3 yaşında bir araba aldık, vardık köye.. kayınpeder daha hayırlı olsun demeden, bu araba kazalı, şurası burası boyanmış... la havle çav bella..

insan bi hayırlı olsun der.. sonr agömeceksek göm arabayı dimi??

geçen hafta diz protezinden ameliyat yaptırdık.. şimdi hallice.. benim refakatçiliği mi beğenmedi... diyorum ya hiç anlaşamam.. kendimi de devamlı tartarım da bilemiyorum.. ya hu insan refakatçi beğenmez mi.. ?? neyse benim peder kaldı ikinci akşam yanında:) gülsem mi ağlasam mı ...

geçen kış da kaç sefer dedim dinlemediydi, çaldığı düdük öttü üfürük mü derlerdi.. öyle.. ya hu dedikodusunu bile yaptırdı ya bana bu saatte... bu sene ameliyatın da etkisiyle dinleyecek sanırım.. 10 kğsür yılda 4. veya 5. ameliyatı.. her seferinde vardım, git götür indir çıkar.. göz bel fıtığı, apandisit değil de aklıma gelmedi prostat, şimdi de diz protezi...

hayat ezmiş babalarımızı, atalarımızı... bize laf düşmez yine de..

ataya anaya bakmak için, veya onları hoşnut etmeye çalışmak için ....

illahi dine gerek yok... evlatsan ilk vazifen önce ataya anaya sonra varsa çocuğa..

otur evde odan hazır, tv var, soba derdin yok, kalktın gittin geldin yedin içten diyen olmaz.. cami dersen zaten öz babam için cami yanı aldık evi ve dahi tuttuk babamlara da kira da ev...
bizimkileri kendi evlerinden çıkarıp kendi muhitimde kiraya getirdim.. neden?? asansör yok inip çıkmaları zor.. hele ki anam için, doğuştan topal kalça çıkıklığı var, geçen yıllar bir hasta oldu merdivenlerden indirip çıkarmak dert oldu..

zamanında
rahmetli dedem doktora iletmiş amma ameliyat masasından kalkamayabilir demiş doktorlar.. sene bilmiyorum belki de 65-70 arası olmalı...

dedem komşularıyla bu hastane işlerini konuşurken evde, anam da yanlarındaymış çocuk daha..

böyle kalacağıma ölseydim baba deyivermiş..

ne zaman evlat sahibi olursun beni o zaman anlarsın kızım demiş.

farketmez ha erkek tarafının büyükleri ola ha hanım tarafının...


komutanım; evlatlık vazifesi vatan vazifesinden bile ötedir belki şahsen gözümde..

dedem nasıl derler çok güzel vefat eyledi.. ben lise 2 filandım...diğer dedemin vefatında yoktum..uzaktaydım..

ben de isterim ki, anam da babam da aynen öyle evlatları başlarında pervane olurken, vefat eylesin..

varsa tanrı veya allah, bana onların dermansız hastalığa dğştüklerini göstermesin.. ve dahi dedem gibi kendi evinde yatağında biraz zor da olsa huzurlu bir ölüm...

ölümden kaçış yok..
vazifeden kaçış olmaz..

saygılarımla..

çok güzel bir yazıydı... z kuşağına çok gerekli böyle yazılar.. bize bile gerekli aslında..
kaleminize sağlık sıhhat dilerim..
esenlikle..

Evet efendim sayfanızda sohbet dinler gibi okudum, ne güzel bir ruha vede ne güzel bir kalbe sahipsiniz. Anlatma kabiliyetiniz mükemmel severek okuyorum kaleminizin izlerini.Eşinizin annesine Allah tan şifalar dilerken annemi de anımsattınız aynı hastalıktan vefat etmişti, çok zor Allah yardımcınız olsun son evreleri çok hazin...

''Siyaset yazmıyorum. İnançlıyım. Ama kimseye de din öğretmeye kalkmıyorum.
Zaten konumuz edebiyat olduğuna göre en güzelini yapıyorsunuz...


Allah’ıma dua ediyorum.

“Aklımı alma. Yatırma”...(Amin, benim de hep ettiğim dua bu oluyor.
Tebriklerimle..
Sevgi ve selamlarımla.
SAYGILARIMI BIRAKTIM...

Daha çok kişinin bu yazıyı okuması için seçkinin vesile olmasına, seni ve yüreğini daha iyi tanıma fırsatı bulmalarına çok çok sevindim abi...
Biz seni çok iyi tanıyoruz. Asker kimliğinin altında taşıdığın o yufka yüreği öpüyorum.
Hadi yarısını öpeyim diğer yarısını Suat öpsün.
Hep kelinden öpecek değil ya :)
Tebrikler abim. Çok şık durdun orada be :)

Tebrik ederim Abi, Nasıl sevindim anlatamam.

İsabetli oldu.

Selamlar saygılar ağabeyim.

BEDRİ TOKUL

Suat Zobu tarafından 1/23/2020 12:02:21 AM zamanında düzenlenmiştir.

Hayatın içinden bunlar hatta tam da ortasından diyebiliriz. Benim babaannem geldi şimdi aklıma rahmetli o da seksen sene önceki şeyleri hatırlar dün gibi, bir gün önce ne yediğini unuturdu... Ne güzel kayınpedere kayınvalideye bakmak ana baba bilmek onlardan ayırmamak, dualarını almak. Ne mutlu size ve onlara ki kadirşinas bir damatları var, hatta oğulları var demek daha doğru... Kutluyorum yürekten Bedri Abim hayat dolu yaşanmışlık dolu bu öykünü...

Hastanıza şifa dilemek çok anlamlı değil zira meret şeyin tedavisi pek yok. Ancak ona daha konforlu bir yaşam çabanızda size sabır ve kolaylık diliyorum. Ayrıca yüce gönlünüzle size ve ailenize uzun ve sağlıklı bir ömür dilerim.

Son paragraf ayrıca alkışı hak ediyor komutanım.

Sevgilerimle...

Anlattıklarınız yakınlarımdan birinin yaşadıklarını aklıma getirdi. Yeğenimizn kayınvalidesi böyle hastalanmıştı. Son iki yılını yanlarında yaşadı.

Bastonsuz yürüyemiyordu, o nedenle oturduğu yerde de bastonu hep yanında olurdu. Yeğenimi oğullarından çok severdi, kızı odaya girdiği zaman "kim bu kadın?" diye bas bas bağırırarak bastonuyla onu yanından kovardı.

Yeğenim: "Anne, bu senin kızın, ben de damadınım." dedikçe bastonunu sallar: "Ben aptal mıyım, elalemin kadınının bu evde ne işi var, sana layık mı bu?" diye bağıırırdı.

İşte böyle!... Beynin küçülmesinin sonucunda yaşananlar, gerçekten çok üzücü.

Hastanıza şifa, size de güç diliyorum... İşiniz gerçekten çok zor. Kolay gelsin.

Yüreğinize sağlık Bedri Bey.

Saygılarımla.

her zaman çok güzel yazılarınız sıcacık huzurlu mutlu
çokça sevgiler

İşte ben bunu seviyorum.
Sıcacık... Sımsıcacık bir yazı. İçinde insan var, duygu var, gerçeklik var, saygı var, adamlık var, doğruluk var, samimiyet var, ders var, vefa var, var oğlu var...

Sen hep BEDRİ TOKUL kalacaksın. Asla bedri tokul olmayacaksın.
Biz seni boşuna mı sevdik.
İçim titreyerek okudum yazını.
Abi biz seni seviyoruz.
Adamsın adam...
Kalemin kelamın eksik olmasın hayatımızdan.
Sevgiler saygılar.
Ellerinden öptüm.

Eyvallah..

Yaz Abi. Elbette yaz. Ne olursa olsun yaz.

İnan ki yazdıklarımız bizden fazla yaşayacak.

Yazınca yazıyor adam. Bedri T/Okul bu. Şu kısacık yazının içine hüzün de sığdırıyor, mizah da, espri de.

Yaz abi..

Hastalarınıza, yaşlılarınıza Allah'ım hayırlısını versin. Yakından biliyorum çok zor Abi.
Allah size de yardımcı olsun. Sabırlar versin.

Saygımla ellerinden öperim.

Kel'i unutmuyorum. Kel'den de öptüm..