Sistem/sizlik

Biyoloji dersinden yapılacak sınav için sınıftaki herkes acayip çalışmış, notlar fotokopiler havada uçuşmuş. Daha sonra sınavın yapılacağı gün gitmişler, bir de bakmışlar, ortada kağıt kalem yok sadece sıra sıra mikroskoplar. Hoca’da başlarında bekliyorken demiş ki, "Bu mikroskoplarda bir böceğin bacağı var. Sınavınız bacağından bu böceği tanımak" Tabi hemen itirazlar ama fayda etmemiş. Hoca dediği dedik. Öğrenciler mikroskopların başına geçmiş. Ama bir şey yapamıyorlar. En sonunda biri dayanamamış, kapıyı sertçe çarpıp çıkmış. Hoca arkasından seslenmiş,

"Kimsin sen, kapıyı çarpıp çıkıyorsun?"
Kapı hafifçe aralanmış ve bir bacak uzanmış.
“bacağımdan tanısana beni, tanısana…

Eğitim sistemimizdeki aksaklıkları gidermek adına, bu güne kadar yapılan değişiklikler, eğitim alışkanlıklarımızı yap-boz’a çevirecek kadar baş döndürücü idi.

Yapılan her değişiklikte sorunların giderilmediği, aksine eskiyi arar durumlara düştüğümüz dönemleri gördük. Herkesin bildiği, Kredili Sistem ile bu hezimeti yaşadık ne yazık ki. Başka hezimetler yaşamak istemiyoruz ve bu nedenledir ki sürekli yeni arayışlara yelken açıyoruz ne yazık ki.

Acı olan, bu arayışlarda binlerce öğrencimizin deneme tahtasına çevrilmiş eğitim düzeneğinde, başarısızlıklarından nasiplerini almış olmalarıdır.
Yeni arayışlar…
Yeni arayışlar ama hazıra konmaktan hiç vazgeçmiyoruz ne yazık ki. Her zaman ki gibi vücudumuzu tanıyıp, elbisemizi kendimiz dikmek yerine, askıda çok güzel gözüken bir elbiseyi denemeden satın alma alışkanlığımız, bize çok fazla emek ve zaman kaybettirmiş bu güne kadar. Yani pahalıya mal olmuştur.
Çocuklarımızın ilerisi için hayal edip yapmak istedikleri meslekler, küçük yaşlarda belirlenememektedir hala. Kendisine gereksiz olan birçok bilgi yükleme yapılmasından mı kaynaklanır bilemem ama kendisine mikrofon uzatılan bir üniversite öğrencisine “bir yılda kaç ay vardır ” sorusuna cevap verememesi bundan kaynaklanıyor olabilir mi sizce?

Bir tıp öğrencisinin geçmiş tarihte yapılan ve bizimle ilgisi olmayan bir savaşın tarihini nedenlerini yada savaşın sonuçlarını bilmesi ne kadar gerekli. Ama burada yanlış anlamalara mahal vermemek adına şunu da belirtmeliyim ki, tarihte bazı savaşlar yada olaylar vardır ki tüm dünya ülkeleri etkilenmiştir. Bunların bilinmesi genel kültür noktasında ki bilgi dağarcığımızda olmazsa olmazlarımız olmalı tabii ki.

Ben şunu anlamakta zorluk çekiyorum hala. Gelişmiş ülkelerde şu oluyor bu oluyor diyerek çoğu kültürümü dejenere eden cinsten alışkanlıkları almaktan geri kalmıyoruz demi. Oysa gelişmiş bir ülkenin, (örneğin Almanya gibi) eğitim sistemlerini incelediğimizde, çocuklarını ilköğretimin ilk basamaklarında yetenekleri doğrusunda eğitim vermekte olduklarını ve bu doğrultuda çocukları geleceğe taşıdıklarını görebiliriz. Ne diyelim darısı bizim çocuklarımızın başına.

Şuan yürütülmekte olan eğitim sistemimiz özü bakımından bir öncekilere beş basmaktadır ama…

Aması var işte. Sistemin içerisinde bulunmam itibari ile hem olumlu yönlerini, hem de aksayan yönlerini bu vesileyle dile getirmek istiyorum izninizle.

Sistem çok güzel aynı zamanda etkili. Hazır bilgilere alıştırılmış beyinler için biraz bocalama olsa da, belli bir süre sonra olumlu etkilerini göstereceğine inanıyorum. Bugüne kadar öğretmen merkezli süre gelen bir düzenden, öğrenci merkezli düzene geçmenin sancılarını öğrencilerimizin yanı sıra, en çok belli bir yaşın üzerinde görev yapan eğitimcilerimize zor gelmiştir. Yılların alışkanlıklarını bir anda bırakmak cidden zordur ama hiç yapılamaz da değildir. Sistemin yararını gören eğitimcilerin, çok çabuk adapte olduklarını gözlemlemekteyiz. Öğrencilerimiz açısından en güzel tarafı, ifade özgürlükleri olsa gerek. Siyasette ki en etkili slogan “Konuşan Türkiye”. Konuşan Türkiye asıl bu sistemin meyvelerini yiyen nesilde ortaya çıkar. Şimdi ki sadece slogan.

Gelelim bu sistemin en önemli handikabına. Türkiye şartlarında son yıllarda nüfusa orantılı olarak yeni okulların devreye sokulmasına rağmen, birçok yerleşim yerlerimizde kalabalık sınıf mevcutlarının önüne hala geçemediğimiz bir gerçek. Hal böyle olunca sistemin can damarı olan öğrenci merkezli eğitim bu noktada çıkmaza girmektedir. Ders kitaplarında yapılması gereken etkinlikler kalabalık sınıf mevcutlarına, sürenin de kısa olması eklendiğinde, inanın durum vahim. Bu olumsuz şartlar sadece belli yerlerde değil tümüyle iyileşmesi durumunda güzel başlangıçlar için sevinebiliriz ancak. Yoksa tekrar yeni arayışlar için yollardayız demektir.

Bu sistemin etkili olabileceğine, ben dâhil bu sistemin olumlu sonuçları görebilen tüm eğitimciler inanmaktayız. Yeter ki şu mevcutlarımızı yirmili rakamlara indirebilelim.

Vildan Poyraz Coşkun
12.12.2011