İKİ GÖZÜMÜN ÇİÇEĞİNE...

• 11 Ocak 2020 Cumartesi 12:46:05

Uzun zamandır çok değiştik. Yıllar oldu, tek seferde canımı aldığın ve ardına bile dönüp bakmadığın o acımasız yıllar… Anılarla baş başa bıraktın, her tekrarda içim parçalandı. Sensiz uyandığım her gün canımı yaktı, uykularım darmadağın. Hep söylerdin ya, önce iç huzuru… Artık hasretini çeker oldum. Hissettirdiğin sevinci, hüznü ve umudu bir anda söküp aldın. Canımı ne kadar yaktığını bilemezsin. Bilemezsin işte.

Kokunun sindiği yerler, kullandığın kelimeler, ses tonun, yüz ifaden ve hareketlerin… Hepsi ezberimde, zihnimin en güzel köşesinde bulunuyor. Çıkmaz sokaklarım hep sana, hep sana yenilmişliğim. Bütün vurulmuşluğum, hayran oluşum ve hüzünlerim hepsi senin için. Zihnimde ve kalbimde en güzel yer hep sana ait.

Geçmiş peşimi bırakmıyor. Oysaki kalbimin en derininde, en güzel yürek bahçesinde seni uyutmuştum. Gözünü seveyim, tekrar çiçeklenme. Buna toprağım hazır değil, can pınarlarım kurudu.

Biliyorum, anlatmana lüzum yok. Hepsi iyiliğim için, acılarımın son bulması, en çok da iyileşebilmem için. Anlıyorum artık, bunu bana yaşatmaya hakkın yoktu. Beni daha çok üzmemek, yüreğimi yaralamamak için yaptın. Söylemedin, ama bir yerlerde beni anla küçük kız dediğini hissediyorum.