Bir Hayeldi Benimkisi...

Askerden gelmiştim, hayatımda bir dönüm noktasıydı. Güzel bir işim ve kendime güvenim vardı. Her şey yolunda gibi görünüyordu. Çalışıyor, bir yandan da aileme destek oluyordum. Geleceğe dair ufak ufak birikimler yapıyor, hayatıma yön vermek için adımlar atıyordum. Her genç gibi benim de evlenmek, kendi yuva kurmak gibi heveslerim vardı. Ama İstanbul’un yaşam şartları zorlayıcıydı. Ailem kirada oturuyordu, ben de evlensem kirada yaşayacaktım. Çevremdeki insanlar gibi bir hayata sahip olmak, zaman zaman zorlayıcı oluyordu.

Eşimde aradığım özelliklerin başında ibadetli ve ahlaklı bir insan olmak vardı. Ancak bu tür bir kızı bulmak da kolay değildi. Zaman geçti, insanlar tanıdıkça beklentiler biraz daha artıyor ama bir türlü doğru kişiyle karşılaşamıyordum. İki yıl boyunca bu süreci yaşadım ve kimseyle tanışma fırsatım olmadı.
Bir süre sonra işimden ayrılmak zorunda kaldım ve biraz boşlukta kaldım. Birikimimle geçinmeye çalışıyordum. Sonra geçici bir iş buldum, mesleğimi yapabilene kadar. O sıralarda sosyal çevremden gelen bir teklif hayatımı değiştirebilirdi. Çok mütedeyin bir ailenin kızının olduğunu, tanışmamızın uygun olacağı söylendi. İçimde bir heyecan dalgası oluştu. İki yıl boyunca aradığımı bulmuş gibiydim. Hayallerim bir bir gözlerimin önüne gelmeye başlamıştı.

Tanışma ve görüşme günü yaklaştıkça, sabırsızlanıyor ve kafamda binbir düşünceyle, “Acaba gerçekten aradığım kişi bu mu?” diye sorguluyordum. Her şey, adeta bir hayal gibi ilerliyordu. O an, o karşılaşma, bir dönüm noktası olacaktı.