İddia ediyorum dünyanın en zengin adamlarından biri benim.
Bankam,holdingim şirketlerim var. Bankamın adı aşk bank holdinglerime bağlı şirketlerin, fabrikaların üretikleri tek şey aşk.
Petrol zengini değilim, ama aşk zenginiyim. Petrol fışkırır gibi aşk fışkırır kalbimden.
Kimi zenginler paralarının hesabını bilmezler. Ben de aşklarımın hesabını bilmem. İnsana ve doğaya duyduğum aşkların hesabını tutabilecek bir muhasebeci doğmadı daha.
Bir kadına olan aşkım kadar tutkuludur doğaya da. Aşkım bir kuşa, bir çiçeğe, bir böceğe, şırıldayan dereye, atıştıran kara, yağan yağmura kısacası doğadaki her şeye. Aşk duymadığım tek şey ise para o nedenle rakı içecek kadar param olsun yeter diyorum.
Zaten kapitalizmi sevmememin nedenlerden biri de budur. Çünkü, paraya olan aşkın ideolojisidir.
Kapitalizim, para uğruna bozuk para gibi insanı da doğayı da harcar.
Savaşlar çıkartır dünyanın dört bir tarafında silah fabrikaları kurar daha fazla para kazanmak için. İnsanlar kendilerine zaman bırakmadan ha bire para kazanmanın telaşıyla didinirler.
Kapitalizim de kral da kraliçede paradır. Bu arada para çoğaldıkça çatışmalar’in da dozu artar. Kadınlar hırpalanır duyguları örselenir, aşksız ve zorunlu olarak çocuk yaparlar. Aşksız yapılan çocuk ta doğaya ve insandan uzak olur.
Mutsuz kadın mutsuz çocuk demektir, mutsuz çocuk mutsuz gelecek demektir.
Velhasıl aşk hayattır hayat aşktır.

Hüseyin Taşdemir