KAYBOLMAK KOLAY MI?

• 3 Ocak 2020 Cuma 23:26:51

Başımı alıp gitmek istiyorum yalnızca çeketimle kaybolmak. Belkide kayıp olduğu düşünülen eksikliği his edilen bir parçanın peşine düşmektir. İflah olmaz bir gezgin gibi kendinle olmaktır kaybolmak. Kendinle baş başa kalarak hesaplaşmaktır biraz da.
Dönüşü olmayan bir yolda yiğitçe adımlarını sıralamak tir kaybolmak.
Gemileri yakıp ardından da karşısına geçip bir kadeh rakı içmektir kaybolmak. Alışılmışlıklardan, bıktırıcı yıkıcı sorumluluklardan kendini arındırmak tanımlanan, bilinen ne varsa arkada bırakıp gidebilmektir,
Kaybolmak. Bazen yeni bir kimlik peşine düşmek bazen de gerçek kimliği yaşayabilmek için tutulan yolun adıdır kaybolmak.
Uçurumların hemen yanı başından açan kardelen çiçeklerine uzanabilmek için çıkılan yolculuktur kaybolmak.
Bedelini o kokuyu ciğerlerine çektikten hemen sonra ruhunu teslim etmek olsa da.
Bazen her şeyden hata kendinden bile bıkmanın bir sonucu olur kaybolmak.
İnsanın uygarlık adına doğayla giriştiği amansız savaşın hayatı mahvetmesine daha fazla tanıklık ederek acı çekmeye son vermektir kaybolmak.
Bazen o ana kadar algılanamayan bir pencereden bakarak hayata gereğini yerine getirmektir,
kaybolmak.
Bir aşk şiirinin mısrası olmak, bir aşkın bulutun yoldaşı bir büyük unutuluşun acıdan yapılmış taşlarla Abideleştirilmesidir kaybolmak.
Bazen herkes beklerken gitmek, bazen de kimseler beklemezken gitmektir kaybolmak.
Bazen bir katile bazen de tutkulu bir aşkla kaderini birleştirip aynı yerlerde farklı amaçlarla bulunmaktır kaybolmak.
Yazgılara meydan okumak dayatılan hayatları elinin tersiyle itebilmek, dünyanın adaletsizlik üzerine yaptığı dönüşlere isyan etmektir kaybolmak.
Sonunda hiç bir yolculuğa çıkılmasa da içinde yaşayabileceğin bir şato yaratabilmek için kendi içine dönmek tir kaybolmak.
Bir akşam vakti ay dedenin rehberliğinden uzun bir yürüyüşe çıkmak bir öğle vakti güneşin aydınlığından iyi yazılmış
Victor Hugo’nun sefiller romanın satırları arasından, bakışların kayıp gitmesidir kaybolmak.
Velhasıl denilebilir ki derin insanların işidir kaybolmak.
Ardından kendini daha derin hissetmektir galiba, özlem gibi özlemek gibi!

Hüseyin Taşdemir