BAHÇEDEKİ KEDİ

Öğretmen olan Ahmet bey ,Adana –Kozan ilçesinde bahçeli bir evde yaşamaktadır. Bahçesinde çiçeklerle uğraşır ,Her gün çiçeklerine bakar ,koklar,onları sulardı.


Bir gün bahçede bir miyavlama sesi duyunca 4 adet kedi yavrusu bulur. Kızı da çok istediğinden kedilere bakmaya başlar. Kedilere isimler verirler. Biraz büyüyünce 2 kedi bahçeyi terk eder. 3. kedi de biraz hırçın olduğundan bazen gelir yemek yer sonra geri gider. 4. kedi olan Keriman (kediye bu ismi vermişlerdi.) çok uysal ,sevimli ve cana yakın bir kediydi. Bahçede durur ,başka yerlere gitmez ,ekmek almaya giden evin küçük kızına eşlik eder .Okuldan dönüş saatlerinde kapıda bekler,miyavlayarak onları çağırırdı. Yanlarına gelir ,kendisini sevmelerini isterdi.

Ahmet bey’in beslediği tavşanlara aldırmaz,sanki onlar arkadaşıymış gibi onlarla oynamaya çalışırdı. Bahçede oynar onlar evde yokken etrafı gezer ,onların geliş saatlerinde eve dönerdi.
Arabaların sesini duyduğunda yada kendisine seslendikleri anda nerede olursa olsun hemen koşarak eve dönerdi. Bir zaman sonra kedi Keriman iyice büyüdü. Hamileydi.yavruları olacaktı. Yavrularını dünyaya getirmek için başka bir yuva aramaya gitti.Çünkü kedi yaşadığı bahçeye yavru yapmak istemiyordu. Kedilerin öyle bir özelliği vardı.Hepsi aynı yerde yaşamıyordu. Kedi Keriman burasını kendi yuvası kabul ediyor.Bahçeye başka kedilerin gelmesine izin vermiyordu. Kedi Keriman bir müddet görünmedi. Yavruladığını anlayan aile kediye seslenmedi.Nasıl olsa mutlaka gelecekti. Bir süre sonra Kedi Keriman tekrar bahçeye geldi.Yemeğini yedi tekrar geri gitti. Yavruları dünyaya gelmişti. Ama yuvası neredeydi bilmiyorlardı. Birkaç gün sonra Kedi Keriman bahçeye geldi. Ahmet bey okuldaydı. Eşi ve kızı Kedi Keriman’ı gördüler. Uysal kedi değişmiş gibi duruyordu. Yaklaşmıyordu. Öksürüyor ,garip hareketler yapıyordu. Küçük kız babası okuldan gelince söyleyelim veterinere götürsün kedimi hasta olmuş diyordu. Ahmet bey okuldan geldiğinde kedi Keriman bahçede yoktu. Küçük kız okula gitti. Ahmet bey çarşıya gitti. Döndüğünde bahçeyi dolaşırken Kedi Keriman’ın cansız bedenini buldu.. Keriman ölmüştü. Büyük ihtimalle yediği bir şeyden zehirlenmişti. Akşam bütün asile toplanıp konuştular.Ertesi gün Kedi Keriman’ın yavrularını arayacaklardı. Nerede yuva yaptığını bilmiyorlardı. Ama çok uzakta değil diye düşünüyorlardı.
Ertesi gün Kedi Keriman’ın ölüm haberini alan küçük kız akşama kadar ağlamaktan ateşlendi.Hayatında tavşanları ve kedisi olmuştu. Onları çok sevmişti. İlk defa kedi küçük kızı çok sevmişti.Onun ayakları dibinde dolaşır ,çağırdığında gelir.Ona kendisini sevdirirdi.

Ertesi gün Ahmet bey bahçede besledikleri tavşanlara yiyeceklerini vermekteydiler. İnce bir miyav sesi duyuyorlardı. Yakın bir yerden geliyordu ses. Etrafa bakınan Ahmet bey naylonların altında yaklaşık 2-3 günlük olan bir kedi yavrusu buldu. Kedi Keriman eve gelmiş evdekilerden yardım istemiş,sonra öleceğini anlayınca yavrularını getirerek Ahmet bey ve ailesine emanet etmek istemişti. Kendisine baktıkları gibi yavrularına da bakacaklarını düşünmüştü. Ama ömrü yetmemiş,sadece bir tek yavrusunu getirip naylonların altına saklayacak kadar yaşayabilmişti. Sonrasında geri dönerken yaşamını yitirmişti. Hayvanlar gerçek sevgiyi ve dostluğu ,dost olanı algılayabiliyor. Ve ona göre davranıyorlardı. Kedi Keriman da ölmeden önce yavrularını emanet etmek istemişti. Ama hayatı bunu yapmaya yetmemişti. Sadece bir yavrusunu ulaştırabilmişti. Küçük kız yavruyu görünce çok mutlu oldu. Yavru kediye rengarenk olmasından dolayısıyla Ala ,ismini verdiler. Ala o bahçede güzel bir yaşam sürdü. Ahmet bey ve ailesini çok sevdi. Onları hiç bırakmadı.

Artık kocaman bir kedi olan Ala her akşam Ahmet bey ailesinin yanında yürüyüşlere katılır. Misafirliğe gittiklerinde onlara eşlik eder .Onlar çıkana kadar kapıda onları bekler ve tekrar birlikte evine döner. Daha sonra yavruları olan Ala yavrularını başka yuvada dünyaya getirdi. Onları asla eve getirmedi. Başka kedilerin ve diğer canlıların bahçeye gelmesine izin vermeyen
Ala yediği yiyeceklere dikkat eder her verilen yada atılan gördüğü yiyecekleri yemezdi. Tıpkı sahibi Ahmet bey gibi seçici davranmakta idi.

Ahmet bey ve ailesi geldiğinde onların yanına sokulur ve onlardan sevgi görmek isterdi. Evin kapısı açık dahi olsa asla içeri girmez Ahmet bey ve ailesinin istemediği ,onlara zarar verecek hiçbir şey yapmazdı.

Ahmet bey ve ailesi kediler Ala ve çiçekleri ile mutlu bir yaşam sürmeye devam ettiler. Ala yaşamı yettiği müddetçe orada yaşamayı seçti ve halen evinde mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşamaya devam etmektedir.

Ahmet Kavlakcı