BABA EVİ

• 28 Aralık 2019 Cumartesi 21:56:30

BABA EVİ

Annemizin baba evini bırakıp telli duvaklı gelin geldiği bir ev var. Aşık olduğu adamın evi. İlk nefesimizi soluduğumuz, odalarında emeklediğimiz... Çocukluğumuzu, gençliğimizi yaşadığımız. Sevdiğimize güzel görünmek için aynanın karşısında saatlerce süslendiğimiz. Ve heyecandan sabaha kadar uyuyamadığımız, odalarında fır fır döndüğümüz. Baba evi var.
Ağlayarak ayrıldığımız, bayram havasında dönüp geldiğimiz. Dünyaya gelmemize vesile olan en sevdiklerimizin yaşadığı sıcak yuva. Hayata küstüğümüzde koşarak geldiğimiz her zaman kapısı sonuna kadar açık olan şefkat yuvası. Işığı hep yansın istediğimiz sığınağımızdır. Türüm türüm huzur kokan, hasreti cayır cayır yakan. Baba evi var.
Ergen davranışlarımızın hoş görüyle karşılandığı, yaptığımız ufak tefek hatalarımızın hep affedildiği. Baba evi var. Karşılıksız sevildiğimiz, hesap kitap yapılmadan... Değer bulduğumuz, kendimizi en değerli hissettiğimiz, en değerlilerimizin yaşadıkları. Ekmeğin elden, suyun gölden geldiği.
Saltanatını sürdüğün en büyük saray. Kendimizi güvende hissettiğimiz, sırtımızı dayadığımız dağ.
Baba evi var: Varlığında şikayetçi olunan, kaybedince burnunda özlemini hissettiğin. Hasretiyle yandığın.
Yaşın kaç olursa olsun içindeki çocuğun ete kemiğe büründüğü, yıllar sonra şimardığın ve eleştirilmediğin, uyarılmadığın. Baba evi var. Ömrümüz boyunca izlediğimiz dizilerin en güzeli, okuduğumuz en huzur verici kitap.
İSMAİL MALATYA