GÜNDÜZE DÖNMEK

• 27 Aralık 2019 Cuma 20:33:57

Şundan bir ay öncesine kadar gecenin bir yarılarına kadar internet başında vakit geçiriyordum.

Kimi zaman şiir karalamaları , bazen hikaye ve anı yazayım derken sabah ezanları oluyordu.

İşe gidecek insanlar kalkmaya yakınken ben yatmaya hazırlanıyordum.

Fakat dedim ya, artık akşam erkenden uyur oldum.

Çok şükür olsun. Gündüz ortamına uyum sağladım.

Sabah mutlaka beş ile altı arasında ayaktayım.

Altı buçukta işe gitmek için yolda oluyorum.

Bugün pazar çalışmadığım halde sabah sekizde kalktım.

Kahvaltı şudur budur derken yarım saatliğine dışarıda bir yere uğrayıp geri geldim.

Saat 14.00

Fakat bir haftanın yorgunluğumu nedir. Gözlerim kapanıyor.

Dedim biraz uyuyayım bir saat kadar sonra kalkar evdeki eksik işleri tamamlarım.

Bir uyandım ilk yaptığım şey telefondan saatte bakmak oldu.

Odanın içi karanlık. Sadece sokak lambasının hafif ışığı vuruyor.

Saat 18: 46. "Eyvah geç kaldım". Yataktan fırlayıp yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım.

Acele giyindim. Pencereyi açıp havanın ne durumda olduğuna baktım. Hafif yağmur vardı.

Karşı apartmanda teyzemin camında ışık olmadığından herhalde sabah namazını kılıp geri yatmışlar diye düşündüm.

Evlerde tek tük ışık vardı. Fazla uyanan olmamış dedim.

Uludağ ın eteklerinin alt kısımlarındaki evlerin hepsi ışık içindeydi.

Allah Allah bu saatte ışık olmaması gerekiyor diye düşünürken saate bir daha baktım duvardaki saat yediye geliyordu.

Alt katta oturan kardeşimin mutfakta ışığını görünce ona seslenip "Sabah mı akşam mı"? Diye sordum.

"Akşam" dedi. İyi ki sormuşum.

Yoksa iş yerinde bekler dururdum.