Bitmeyen Umut

• 26 Aralık 2019 Perşembe 12:59:51

BİTMEYEN UMUT

Küçük fidan : İnsanlar neden hep ağaçları keser ,hiç yarınlarını düşünmezler mi ?

Çiçek : Bir çok insan bu günü düşünür. Yarını düşünmez ,bilinçsizce keser ormanı ve bir gün tüm orman yok olur.

Küçük fidan : Ben hiç büyümek istemiyorum. Büyümek ,ağaç olmak istemiyorum.Bunun için ne gerekiyorsa yapacağım.

Müzik sesi ile birlikte bir ışık girer

Güneş : konuşmalarınızı duydum küçük fidan , haklısınız ,ben insanları ısıttım.Dünyayı aydınlattım..Ama artık ben de senin gibi düşünüyorum. Artık Dünya karanlığa bürünsün.

Hava : Bende katıyorum size , insanlara temiz ,güzel bir hava verdim.kıymetimi bilmediler , Bilinmez bir sebepten beni kirlettiler, Sonrada hava kirliliği var dediler. Çeşitli koku ve spreylerle ozon tabakasını deldiler ,bütün suçu el nino’ya attılar . Kim yaptı bütün bunları kim yaptı ?

Su : Biz değil elbette , Ben suyum ,bazen bir ırmak olup aktım nazlı nazlı ,bazen bir pınar oldum içti yolcular kana kana , bazen bir dere ,bazen bir çay ,bazen de bir baraj oldum.İnsanlara içecek su ,tarlalarını sulayacak su oldum.Bazen de bir deniz ,bir okyanus oldum , bazen de ….. sonra sularım içilmez,denizler yüzülmez oldu. Dereler ,çaylar bataklığa döndü. Akmak istemiyorum bende ,insanlar içmesin diye, akmak istemiyorum kimse beni kirletmesin diye.

Hava : Öyleyse arkadaşlar ,karar verelim .Bu kararı hep beraber alalım ki insanlar bir daha yanlışlıklara düşmesin .

Güneş : Öyle ,ben artık Dünya’yı aydınlatmayacağım. İnsanları ısıtmayacağım.Artık her taraf buz gibi olacak

Küçük fidan : Ben artık büyümeyeceğim. Oksijen üretmeyeceğim.Karbondioksit vereceğim.

Çiçek : Bende artık açmayacağım. Etrafa güzel kokular vermeyeceğim.

Çevre : Benim adım çevre. İnsanlara iyiyi,doğruyu öğretmeye çalıştım. Bu güzelim Dünyanın kıymetini bilelim.Onu koruyalım dedim.Kimse dinlemedi.Ormanları yok etmeyelim.Suları kirletmeyelim.Şu temiz havayı kaybetmeyelim.Çevremizi temiz tutalım dedim. Ama diletemedim.

Güneş :Artık dönüşü çok zor.Çevre kardeş,kararınız çok kesin.

Çevre:Haklısınız ne deseniz haklısınız.Artık benimde yapabileceğim bir şey kalmadı.Dünya yaşanmaz olmadan,bir çöle dönmeden ,belki dedim kendimce bir şeyler yapabilirim.

Hava:Çok geç artık.Bundan sonra hayat daha son olacak,belki insanlar değerimizi anlar.

Su:Çok zor bu hava kardeş.Çok zor insanlar akıllanır mı?dersin.
Düzelir mi?Acaba…

Çevre:Belki belki diyorum.Artık benimde umudum kalmadı…..
Bütün sahnedekiler başlarını öne eğerler.Sahne yavaşça kararır,dışardan sesler gelir.Biri bağırmaktadır…..
Adam:Gülten Gülten sular akmıyor,banyoda kaldım.Ne oldu bu suya,biraz su gelir,çabuk ollll…
Kadın:Aaaa elektriklerde kesildi,neler oluyor….
Adam:Boğazım yanıyor.Nefes alamıyorum.
dışarıda bağırtılar gelir.(Ne oluyor,ışıklar neden yanmıyor,nefes alamıyorum,boğuluyoruz…)
(Sesler yavaş yavaş kesilir.Sahneye beyaz pelerini ile karanlık girer.

Karanlık:Ben karanlık,geceleri çıkarım hep.Işıkların olmadığı yerlerde bulunurum.Korku salarım etrafıma.Gündüzleri güneş kovar beni.Artık ben varım.Yalnızca karanlık ve korku.Benim dünyanın hakimi.
Benim benim (kahkaha atar).

Konuşmacı:Uyanın artık uyanın.Bir daha bakın etrafınıza.Dünya yok olup gitmeden.Görün artık gerçekleri,elimizde yaşanacak bir dünya varken…
Şöyle bir düşünün ç tarafı denizlerle çevrili,güzel çiçekler ve ağaçlar.Verimli topraklar harika doğal güzellikler,varken kıymetini bilelim.Bu güzelim Türkiye’yi çöl yapmayalım.
Denizleri,suları kirletmeyelim. Ozon tabakasını delmeyelim.Yoksa bizde aynen bu hale düşer,karanlığa mahkum oluz.
Haykırın ve dur diyin.Tüm yanlışlıklara,el ele gönül gönüle çalışalım.TÜRKİYE ÇÖL OLMASIN.Bu vatan bizim,kıymetini bilelim.Hep bizim kalsın.

TÜRKİYE ÇÖL OLMASIN!

YAZAN : AHMET KAVLAKÇI